Бикен ахметова
жүктеу/скачать 3,38 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- «Шахтерское», кавалером орденов «Парасат»
- -Вы крупный бизнесмен, Вы депутат, Вы руководитель. Кем Вы себя считаете на самом деле
- Спасибо за беседу!
- Ауылым — алтын бесігім
- Қанат Отарбаев - Қарағанды облысы Нұра ауданындағы
Рай в родной странеЗадачи, сформулированные в программной статье Главы государства Нурсултана Назарбаева о социальной модернизации, касаются всего общества, его гражданских институтов, каждого казахстанца, так как продиктованы временем и жизнью. Без преувеличения - тема достойного труда вызвала в казахстанском обществе самый широкий резонанс и поддержку.Cегодня наш разговор с руководителем крупного хозяйства ТОО 
«Шахтерское», кавалером орденов «Парасат»,«Құрмет», депутатом обласного маслихата Георгием Прокоп. -«В конечном счете, все ценности мировой цивилизации, все экономические и культурные богатства создаются человеческим трудом, а не виртуальными финансовыми институтами.Поэтому именно реальный производительный труд мы и должны поставить в основу нашей политики социальной модернизации. Сегодня труд - как решающий национальный фактор в условиях XXI века, в условиях глобальной конкуренции, - должен быть выдвинут на первый план»-, сказано в выступлении Главы государства. Георгий Георгиевич Вы родились и выросли в Нуре, сегодня Вы магнат в сельскохозяйственном бизнесе, расскажите пожалуйста, какая роль отводилось в Вашей жизни труду, как складывалось Ваше отношение к человеку труда? - Я родился в семье простого крестьянина и с детства был приучен к труду и уважительному отношению к человеку труда. Наше детство совпало с периодом послевоенных лет, когда восстанавливалось разрушенное хозяйство. Я, как и мои сверстники, со школьных лет принимал участие в сельскохозяйственном труде: прополка сахарной свеклы, сенокос, сбор овощей. А в старших классах работали в стройчасти, где под руководством старшего месили цементный раствор, ставили опалубки. Дома помогали родителям в ведении подсобного хозяйства. Ни одни каникулы мы не проводили даром. А поступив после школы в Целиноградский сельскохозяйственный институт, мы создали студенческий механизированный отряд и работали на механизации животноводческих ферм. Окончив ВУЗ, я по направлению три года отработал в Целиноградском районе, затем в 1976 году вернулся в свою родную Нуру. А с 1986 года руковожу ТОО «Шахтерское». Легкой жизни не было, сегодняшние успехи - это результат многолетнего, кропотливого труда. Сегодня необходимо, чтобы каждый казахстанец осознал, что только посредством реального производительного труда можно добиться повышения уровня жизни, так как государством создаются все необходимые условия для самореализации людей. Каждый соотечественник должен начать действовать, сам проявлять инициативу к улучшению качества жизни. Если в будущем мы не хотим получить общество инфантильных граждан, не способных самостоятельно принимать решения и заботиться о собственном благополучии, то много внимания нужно уделять воспитанию у молодого поколения стремления к самообразованию, любви к труду. И в этом направлении должна быть мобилизована работа всех структур, всего общества. Что в этом направлении делается в Вашем хозяйстве?- Не только государство, все его уровни управления, но и частные структуры, все общество должны разделить ответственность за ход и результаты социальной модернизации.Наше хозяйство является одним из ведущих во многом определяющим социальное благополучие района. Во первых, мы никогда не стоим на месте, всегда двигаемся вперед. Сегодня цель и смысл социальной модернизациисостоит в том, чтобы подготовить общество к жизни в условиях новой индустриально-инновационной экономики. Вне индустриально-инновационного развития никакая модернизация просто невозможна.Работодатели сами должны быть проводниками повышения квалификации. Без самообразования немыслимо развитие инновационных процессов, значит и развитие страны в целом. Все научно-технические решения, новинки, которые есть не только у нас в стране, но и в мире, мы применяем у себя. Для этого я учился в Европе, Канаде, Австралии, Америке. Специалисты ездили на учебу в Канаду, в Аргентину. Все, что есть в мире нового для сельского хозяйства, мы стараемся внедрить у себя. У нас и техника различная – канадская, аргентинская, немецкая, американская. Сегодня нет комбайнера или тракториста, а есть операторы этой мощной техники, они управляют ими с помощью компьютера. Значит механизатору тоже нужно учиться. Их обучение мы организовали в городе Кокшетау. Мы в Китай ездили на учебу, в Гонконг. Этим самым мы добиваемся желаемых результатов. Главный секрет - не уповать на вчерашние достижения, а с каждым годом идти вперед и вперед. Кроме этого, за счет собственных средств мы строим жилье для привлечения молодых специалистов сельских институтов - агрономов, инженеров в сельское хозяйство. Для этого мы создаем им все условия, чтобы они могли нормально работать, - жилье, соответствующие подъемные.И как говорит наш Президент:«Поэтому выработка стимулов к честному труду, создание системы общественного поощрения трудовых достижений - один из краеугольных вопросов социальной модернизации в Казахстане». Здесь мы должны отойти от принципа «каждому по сережке», а нужно реализовать принцип « каждому по труду». Именно тот достоин похвалы и почета, кто работает в поте лица, кто показывает высокий профессионализм и высокие результаты. А любовь и уважение к труду, к человеку труда воспитывается в семье, школе и обществе. -В Казахстане государство - инициатор и главная движущая сила процесса социальной модернизации.Сегодня важно культивировать в обществе, начиная с самых ранних этапов воспитательного процесса в общеобразовательных школах, положение о том, что государство - не бесконечный донор, а партнер, создающий условия для роста благосостояния граждан.Стратегия государства строится в направлении от социальной защиты к социальному прогрессу.А это значит, что иждивенчество недопустимо. Какие явления Вы замечаете в сельских населенных пунктах?- Здесь я совершенно согласен с выводами Главы государтва о том, что нужно в корне менять социальное законодательство . Ведь введенная в конце 90-ых годов адресная социальная помощь породило много иждевенцев. Например, если в селе живут два брата весь скот переписывают на одного, а второй получает АСП и совершенно не думает о том что нужно работать. Или же перепишут все хозяйство на престарелых родителей, а взрослые дети становятся иждевенцами государства.И это при той острой нехватке рабочих рук на селе. Да, государство будет помогать там, где без этого не обойтись. Но то, что под силу сделать самому гражданину, должен сделать он сам. И это справедливо! Создаются новые рабочие места. Но мы видим, что не все безработные стремятся работать. К сожалению, наш менталитет таков, что все хотят быть или рядом с родителями или с родственниками. Ко мне, как депутату областного маслихата обращались молодые специалисты - учителя разных специальностей, которые не востребованны у нас в районе. Я им говорю « езжайте туда, где есть работа, вы же молодые». Но увы, пока их психология такова, что они должны быть только в районе. Даже внутри района, допустим в Тенгизский регион не хотят ехать. Раньше ведь было так куда направят молодого специалиста, туда он и едет. Наверное такую схему и надо ввести, особенно для тех, кто обучался на гранте. А другой части населения надо переучиваться, осваивать новые специальности. Надо осваивать новую квалификацию и идти на производство. Сейчас на территории нашего района начато строительство железной дороги « Жезказган Шубарколь», где острая нехватка рабочих рук.И любой желающий молодой, и взрослый может найти там работу с достойным заработком! В других странах люди едут на заработки далеко за границу и без всяких гарантий. Я сам неоднократно был свидетелем такого. Когда я был в Канаде то встретил малазийцев, которые живя в Малазии работают на заводе в Канаде, а в Австралии люди с Китая работают. А в нашей стране создаются новые рабочие места, строится новое производство. Поэтому надо ехать туда, где есть работа.
В 2014 году за самоотверженный труд и весомый вклад в развитие сельского хозяйства Георгий Прокоп Указом Президента Республики Казахстан награжден орденом «Отан». Ауылым — алтын бесігімБІРЛІГІ БАР ЕЛДІҢ БЕРЕКЕЛІ ТІРЛІГІ БАР Ел үшін еңбек етсең халқың сүймек, Біз үшін отца суга түсіп жүр деп... 
Сұлтанмахмұт Торайғыров. Шаруашылық басшылары жайында сөз қозғасақ олар басшы, еңбек адамы емес деген қате пікір қалыптасқан. Ал қазір шаруашылықты кабинетте отырып басқаратын заман ба? Әр елді мекеннің әлеуметтік жағдайы мен тұрмыс тіршілігі сол елді басқарған азаматтарға тікелей байланысты екені дэлелдеуді қажет етпейтін ақиқат. Қаншама ауылдар басшысының дұрыс басқармағаны немесе ауылға жанашырлық танытпағанынан құрдымға кетті емес пе! Соның ішінде туған ауылымды қалай түлетемін, деп ойға қырға шапқылап, біресе қыстаққа, біресе қалаға жүгірген, елін еңбекке жұмылдырып, соңынан ерте білген басшылар аз ба? Біз сөз еткелі отырған азаматымыз солардың бірі - жасынан еңбекпен шыныққан еңбек адамы Қанат Отарбаев. Қанат Отарбаев - Қарағанды облысы Нұра ауданындағы«Отқанжар» асыл тұқымды қой зауытының директоры, «Ерен еңбегі үшін» медалінің, «Құрмет» орденінің иегері, республикалык «Парыз» конкурсының Алтын жүлдегері, «Білім меценаты» . Қарапайым отбасынан шыққан Қанат өз құрбылары секілді, мектепті аяқтады, техникумға түсіп оны да жақсы бітірді. Сүйген қызы Нәсіппен отбасын құрды, балалы шағалы болды. Алғашқы еңбек жолын «Балықтыкөл» кеңшарында бастаған Қанат бұл іргелі қой шаруашылығында едәуір тәжірибе жинады. Бірақ көңілі өзінің туған ауылы Изендіге ауа берді. Бұл нарықтың аумалы төкпелі кезеңі болатын. «Нұра» қой совхозы да тарап, қолдан қолға өтіп жатқан кезі еді. Имандылық жолын ұстанған әке-шешесінен қазақи тәлім-тәрбие алған Қанат, соның ішінде адам еңбек етсе, бағы жанатыны туралы мақал- мәтелдерді, мысал әңгімелерді жасынан ой-санасына сіңіре білді. Ата- анасы ынтымақ та, бірлік те еңбекте екенін ескертіп: 52 «Бақыт кілті - еңбекте», «Ердің атын еңбек шығарады», «Еңбек қылмай ер оңбас, бірлік қылмай ел оңбас» деген халқымыздың ұрпақтан-ұрпаққа жетіп келе жатқан мақал-мәтелдерін алға тартатын. Сондай-ақ, еріншек болмай, тілалғыш болыңдар деп, «Еріншектің ертеңі бітпес», «Жатқанға жан жуымас, жалқауға мал құралмас» деген мақалдарды айтып отырушы еді. Сондықтан, ол бала кезінен еңбек етуге, үлкендерге көмек көрсетуге талпынып өсті. Жасынан оны еңбек шыңдады, шынықтырды. Белді бекем буған Қанат ағасы Таңатардың қолдауымен осы шаруашылыққа ие болуды ұйғарды. Бұл 1999 жыл еді. Бұл кез ауылдың тоз тозы шығып, ауылдықтардың үдере көше бастаған кезеңі еді. Алға қойған мақсатқа жету үшін аян- бай еңбек ету қажет екенін де ұғына білді. Нарық заманына үрке қараған, тосын жаңалықтарға тосырқай қарайтын ауыл адамдарын өзіне сендіру оңайға соққан жоқ. Шәкәрім дананың: «Біреудің жайын сынамақ бұрын, оның өмір сүрген ортасына, өміріне байыппен көз жібер, жағада қайық күтіп түрып, қайық келмес бұрын жүкті арқалап тұрған жолаушыға ұқсама. ...Мені білу үшін, мен мінген қайыққа мін, сонда ғана өмір жайымды түгел ұғасың, сүйінішім мен күйінішімді, күйзелісімді түсінесің, сонда ғана анық танырсың кімдігімді...» деп айтқанындай Қанаттың өзі күндіз күлкі, түнде ұйқы көрмей тер төге еңбек етті. Қайтсем ауылдықтар сенімін ақтаймын, қайтсем тұралап қалған ауылымды аяғынан тік тұрғызамын деген ой оны әрдайым мазалай берді.Ең алдымен асыл тұқымды қой зауыты деген мәртебеден айырылып қалған шаруашылық жұмысын түзету керек болды. Қанат Жариясұлы шашырап кеткен мал тұқымын асылдандыру да қайта қолға алып, осы мақсатта Алматыдағы қазақтың қой шаруашылығы ғылыми зерттеу институтымен үзілген байланыс қайта жандандырылды. Ғалымдарымыздың талай жылғы еңбегі, отандық селекционерлердің жемісі «Қазақтың ұяң жүнді, құйрықты қойы» гендік қоры жойылып кетуден сақталып қалды. Еңбегі оң бағаланып 2003 жылдың 30 желтоқсанында Қазақстан Республикасының Ауыл шаруашылығы министрлігінің №666 бұйрығымен «ОТҚАНЖАР» ЖШС аттестациядан өтіп, «Асыл тұқымды зауыт» деп танылды. Асыл тұқымды қойдың осынау бірегей түрі облыс бойынша аталған шаруашылықта ғана өсіріледі. Қазір қой басы 18 мыңға жетіп, енді оны басқаларға сату да жүзеге асырылуда. Бұл жеміс әлдебіреулердің жарылқауы емес, негізінен өмірді өгіздей өрге сүйреген ауыл адамдарының өз қажыр-қайратының, адал еңбегінің арқасы-тұғын. Ана тіліне, салт дәстүр, әдет-ғұрыпқа берік, еңбекқор, ақ жүрек, ақ көңіл, ізденімпаз, көргенді, өнегелі, жаңалықты тез қабылдайтын ұлтжанды Қанат енді тұрғындардың рухани азығына ерекше ден қойды. Ең алдымен қирап жатқан екі қабатты ғимараттан спорт кешенін жа- 53 сады, оның ішінде кішігірім көрермен залы, спорт залы бар еді. Одан соң жас отбасылары үшін «Ақбота» балалар алаңы мен «Кел билейік кетпе менің қасымнан» деп анадайдан жастарды шақырып тұрған би алаңын салып қойды. Имандылық жастарды қайрымдылыққа тәрбиелейді деп мешіт үйін тұрғызды. Осының бәрінде тайға таңба басқандай Қанаттың қолтаңбасы тұр. Елі еңбегін елеп әуелі «Ерен еңбегі үшін» медалімен марапатталса, ал 2010 жылы кеудесінде «Құрмет» ордені жарқырады, сол жылы республикалық «Парыз» конкурсына қатысып, Алтын жүлдеге ие болды. Осының бәрі де еңбектің бағасы болатын. Бүгінде Изенді ауылы - қандай қиын кезеңді өткерсе де, ырысы шайқалмай, дәулеті ортаймай, егінін егіп, мал басын көбейтіп, ұрпағын өсіріп, тұтастығын сақтап отырғаны, ұлттық келбетін сақтап келе жатқаны
жүрегі «ауылым, туған өлкем» деп соғатын, өзінің перзенттік махаббатын еліне арнаған, ауылын өркендетуге, елін көркейтуге аянбай тер төге еңбек етіп жүрген, халқының алғысына бөленіп отырған Қанаттың ерен еңбегінің жемісі. Ауылда инфрақұрылымдар жақсы дамыған. Тап -таза, мұнтаздай ауыл кімнің болса да назарынан тыс қалар емес. Бүгінгі таңда бұл ауылды 1000-ға тарта тұрғын мекен етеді. Орта мектеп, ФАП, ауыл Мәдениет Үйі, Б.Артаев атьшдағы спорт кешені, ауданда ең алғашқы болып ашылған «Ақбота» балалар алаңы, жастар би алаңы, халыққа кызмет көрсету орталығы, «Алакөл» қымызханасы, «Ақ босаға» мейрамханасы, мешіт - міне, осының бәрі бір ғана шалғайдағы кішкентай қазақ ауылында. Осының бәрі тұрғындар үшін жасалып отырған жағдай. Және де бұлар шаруашылдық есебінен салынған. Ал біздің кейіпкеріміз ауыл жайлы былай дейді: - Ауыл, қазақы ауыл қай заманда да, қандай кезеңде де бейнеттің бел ортасында, ауыртпалықтың астында келеді. Ұлтымыздың уызы — ауыл. Мемлекеттің негізгі тірегі ауыл. Өйткені, ел байлығы алтын астықты өндіретін ауыл диқандары, мал өсіріп, сүт-ет дайындайтын ауыл адамдары, елдің болашағы - жастардың дені ауылда дүниеге келеді. Ауыл гүлденсе, еліміз, барша халқымыз ырысқа кенеледі. Өйткені, ауыл — мемлекетіміздің тынысы, болашағы, мақсат- мұратын іске асыратын қозғаушы күші екеніне дау жоқ. Бүгінгі таңда үкіметте ауылды қолдаудың нәтижелі бағдарламалары жүзеге асырылуда. Кейбіреулер:«Болмай қоймайтын заңдылық бар, өркениетті елдердің бәрінде солай. Ауыл адамдары азайып, қала адамдары көбейе береді. Тіпті ауыл біткен жер бетінен жоғалып кетуі де мүмкін . . Ең өркениетті, ең бай, ең демократиялы АҚШ-та төрт-ақ пайыз...» деседі. Мен бұл саясатты қолдаймын. Жүздеген жылдар бойы мінәйілігі мен шынайылығынан танбаған барша дәстүріміздің уызы, мәдениетіміздің мәйегі, адамгершілік мүмкіндіктеріміздің асыл арқауы ауылда. Әлі де мыңдаған жылдар бойы солай бола береді.Мен қазақ ауылының жүздеген ғасырлар бойы жасай беретіндігіне сенемін -, деп түйді ойын «Құрмет» орденінің иегері, республикалық «Парыз» конкурсының Алтын жүлдегері, Қанат Жариясұлы. Бүгінгі таңда барша қауым қызу талқылап жатқан Елбасының: Қазақстанның әлеуметтік жаңғыртылуы: Жалпыға Ортақ Еңбек Қоғамына қарай 20 қадам атты мақаласына үн қоса отырып еңбек майталманы былай деді: -90-жылдардың басында бұрынғы жүйе бұзылып, өндіріс орындары жабылып, экономикалық тұрақсыздық белең алған тұста жұмыссыздық көбейді. Бұрын еңбек етіп жүрген адамдар жұмыссыз, ешкімге керек болмай қалды. Ол кезде «балапан басына, тұрымтай тұсына» дегендей, әркім тіршіліктің қамымен кетті. Қазір ауылды жерде қанша мал ұстасаң да өкімет шектеу қоймайды. Бұл - тәуелсіздіктің арқасы. Халықтың тіршілігі де малда болып тұр. Өтпелі кезең, өлі ара уақыт артта қалды. Елбасымыз баршамызды ел игілігі жолындағы еңбекке шақырады, бүгінде еңбек шешуші ұлттық фактор екенін ұғындырады.Еліміз үшін еңбек етейік, ардақты ағайын! Белгілі ақын Төлеген Айбергенов еңбек адамдарына қатысты өз ойын «Гүлстанға айналдырған тақырды, Болат қолдар, алғыр милар ақылды», «Не кездессе өздеріңмен көрмекпін, Қарапайым адамдары еңбектің!» деп түйіндейді. Шынымен де, еңбек адамдарына деген кұрмет қай қоғамда да ерекше болуы тиіс. Елбасының ойы - халық болып жұмыла еңбек ету және ел үшін еңбек еткен адамдарға лайықты кұрмет көрсету. Еңбек озаттарын насихаттап, баспасөзге жазу, мемлекет жэне қоғам тарапынан лайықты бағасын беріп, марапаттап отыру - өркениетті елдердің озық дәстүрі. Осы Қанат сияқты ұлт жанашыры, тіл жанашыры, аудандық маслихат депутатығына «Нұр Отан» ХДПнан бірнеше мәрте сайланып, халық аманатын абыроймен атқарып келе жатқан, еліне аянбай тер төге еңбек етіп жүрген, ауыл еңбеккерлерінің өмір жолы жас ұрпаққа үлгі өнеге болары анық. жүктеу/скачать 3,38 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|