Жамбыл атындағы мемлекеттік жасөспірімдер кітапханасы

Жалғыз қызым – жан кесегім!

Сенсің менің бақ жұлдызым,

Күндей көркем келешегім.

Апрельдің соңғы кеші,

Күн теңізге қонды барып.

Ертеңгі Май мерекесі

Келе жатыр кезек алып.

Сен туған күн.
Біздің қазақта «Әке – балаға сыншы» деген ұлағатты сөз бар. Бала да ата-анасына сын көзбен қарап, жақсысын үйренеді, жаманнан жиренеді. Қазір өткен жылдарға оймен үңілген сайын абзал әкемнің әрбір ісінің ұрпағына өнеге екені белгілі – дейді қызы Райхан.

«Жасы ұлғая бастағаннан әкем етек-жеңін жинап, қолжазбалары мен күнделіктерін тәртіпке келтіре бастап еді. Әсіресе соғыстан бұрын, соғыс кезінде, соғыстан аман-сау оралғаннан 1995 жылдың шілдесіне дейін жазған күнделіктерінің әрқайсысының жылдарын көрсетіп, жеке-жеке қағазға орап,

кім туралы, қандай оқиғаға байланысты деректер барын қағаздың екі жағына жазып қойған. Кейде қағаз жетпегендей, ашпалы күнтізбенің парақшаларына уақ әріптермен жазған ойы сыймаған соң, әр бетке қосымша бет қосып желімдеп қойыпты. Сол күнделіктері бүлінбеу үшін полиэтилен, қағаз, байлайтын жіп сұрап алатын.

Қажетін тауып бергенмен, күнделікті тамақ даярлау, үй тірлігімен әуре болып жүріп, әкемнен «Сіз не істеп жүрсіз? Бұл неткен жазбалар?» - деп сұрамаппын. Әкем түгілі өзімнің де жылдан-жылға жасым ұлғайып келе жатқанын біле тұра, анау ақ бас шыңды Алатау құсап, қасымда мәңгі тұра «Райхан-ау, есіңде болсын мына бумада мынадай қолжазбам бар, онда бәлен туралы жазылған», деп ол кісінің өзі де айта қойған жоқ. Бәлкім, орыс тілінде оқыған осылар не тындырар дейсің деп ойлады ма, кім білсін...» -деп есіне алады қызы Райхан.