110
Клара Қабылғазина
– деп қартайған шақта, шәй қойып ішуге
шамалары келмей қалған
сәттерінде қариялар бұған неге риза болмасын, соған шын ниеттерімен
қуанышта болатын!
Тау сағасында тұрған ауылдың тағы бір тұрғыны Серікқұл. Әкесі
Берікқұл өзіне серік болсын деп осылай атаған екен. Сол Серікқұлдың
өзінің серіксіз қалғанына да бес-алты жылдың айналасы болып қалды.
Өз кіндігінен тараған екі қыз, бір ұл да қалаға қарай оқу, жұмыс іздеп
кеткен еді. Содан тұрақтап қалып, ауылға қайтпады. «Қыз байына, ұл
жайына...» дегендей өз күнін күйттеп жүріп жатқан-ды. Алыстағы, ақ
қарға көмілген ауылға пошта да келмейді. Хабар-ошарсыз болғанына
да көп болды. Әйелі Естігүл
қайтқалы бері мал-жан, үй-ішінің тірлігі
бір мойнында. Қуаты қайтпаған еңгезердей, батыр денелі Серікқұлдың
малы-малына қосылып, жыл сайын көбейе түскен. Сауылатын
сиырлардың да қатары молайып, егіз-сегізден төлдеп, әбден мал ба-
сты болып қалған.
Сиырларды күрп-күрп сауып, сүтін тартып, қарын-қарын сары май-
ын, қап-қап құртын бұрын аудан орталығы болған қалашыққа апа-
рып, ақша жасап қайтады. Пұл салған қапшықтың да бүйірі бұлтиып,
қалыңдай түскен. Атына теңдеп, ұн-шайын, қант-кәмпитін ала келеді.
Бір жаппа наны бірталайға жетеді.
Қарыны тоқ, уайым – қайғысы жоқ
болған соң өзі де бүйрекбеттеніп, қызыл-шырайланып, мұрты жылты-
рап, қоңдана бастаған.
– Үйімнің іші әйел өлгелі көк сасып, ыс тұрып, кірлеп кетті...... Мына
жиендерің әйел заты ғой, маған қолғабыс беріп, үй-жайымды бір рет-
ке келтіріп берсінші, ақысын жемеспін, –
деп кемпір-шалдан меңіреу
қызды сұрап алып келіп, ымдап ұқтырып, нені қалай істейтіндігін
түсіндірген болатын. Содан бері Меңіреу де өзіне тиесілі, жұмыстай-
ақ көрші үйге де жүгіріп, Серікқұлдың қолынан әйел тірлігінің біразын
алып, қолы босап, мойны жеңілдеп қалған болатын. Қырау басқан
терезенің аяз салған суретін жайлап қыра-қыра үңіліп, Рақыш шалдың
жертөлеге ұқсап қалған үйі жағына қарап, Меңіреуді күтетін
әдет тауып
алған еді бұл соңғы уақытта. Міне, бүгін тағы сөйтті. Жертөленің есігінен
шығып, өз үйіне бет алған қызды көргенде баяғы жас кезіндегідей бой-
ына ыстық қан жүгірді. Жас қайыңдай майысып, ырғала басып келе
жатқан қызға әдеттегіден өзгеше көзбен қарап, құлын мүшелеріне
көз тігіп, үйіне кіргеннен ішіп-жеп, жанарымен тояттады. Қырдан
алып келген тәттілерін үстелге қойып, қыз үй тіршіліктерін, оны-мұны
шаруашылықтарын реттегенше дастархан жасап қойды. Ымдап, шай
іш дегенді айтайын деп еді, қарай қоймады.
Жәйлап қолынан ұстап,