1-қыркүйек Қызым мектепке кеткен. Ерекемнің, пірімнің көлігінің даусын естіп,
атып шықтым. Отбасымен шетелге барып келген екен, қуанып кеттім.
Сағынып қалғандай ілтипат білдіріп, құшағымды аштым. Кетерінде
қолыма шетел ақшасын қыстырды. Күздік киім ала алмай отыр едім...
31 желтоқсан Жаңа жылды тағы жалғыз қарсы алмақпын. Қыз жаңа жылда доста-
рымен бірге болмақ болып кеткен. Әке-шеше де менің өз қолыммен
жасаған тағдырыма намыстанып, ел-жұрттан ұялып, мені туған ұядан
қуып жіберген. Әрине, олардыкі дұрыс. «Ел құлағы – елу» деген емес
пе, біздің қатынасымыз оларға да жетіпті. Әкемнен үлкен адаммен
ашына болғаныма әсіресе, әкем қатты налыпты.
