Лекция 1 Кіріспе. Невропатологияның пәні, мақсаты, принциптері мен әдістері. Жүйке жүйесінің құрылымы
жүктеу/скачать 1,53 Mb.
|
Лекция 1 Кіріспе. Невропатологияны п ні, ма саты, принциптері м
1551283593, срс9, гоха хирургия, Дипломдық жұмыс жоспары
| Ұстама патогенезі. Эпилепсиялық ұстама негізінде үлкен ми жартышарларының қыртысында орналасқан, тонусы жоғары патологиялық қозудың тұрақты тоқыраушылық ошағы жатады (И. П. Павлов). Тітіркену осы ошақтан оқтын-оқтын бүкіл қыртысқа таралады. Кез-келген жанама тітіркендіргіштер жоғары тонусты күшейтеді де, ол қозғалыс анализаторына жеткенде жүйке импульстарының бір мезетте күшті таралуын, «жарылысын» шақырады. Бірінші қозудан (тырысудан) кейін тежелу пайда болады. Осы тежелу ұстамадан кейін келетін қатты ұйқыны түсіндіреді. Тұрақты тоқыраушылық қозу ошағының түзілуі үлкен ми сыңарларының қыртысына бағытталған әртүрлі патологиялық импульстердің нәтижесі деп болжам жасауға болады.
Эпилепсия көріністерінің патологиялық негізінде қозу мен тежелу процестері арасындағы дұрыс қарым-қатынастың бұзылыстары жатады. Тұрақты тоқыраушылық қозу немесе тежелу ошақтарының түзілуі аурудың клиникалық түрлерін анықтайды. Жоғарыда атап өткендей, аурудың клиникалық түрлері әралуан болуы мүмкін. Ұстама тетіктері, әсіресе дерттің ауыр ағымы кезінде, нейродинамикалық бұзылыстар нәтижесінде пайда болады, алайда бұл бұзылыстардың өзі ми ұлпасының құрылымдық өзгерістеріне байланысты болуы мүмкін. Мұндай өзгерістер эпилепсияның кейбір түрлерінде әжептеуір болуы ықтимал. Джексондық эпилепсия (оны зерттеген ағылшын невропатологы Дж.Джексон атымен аталған) мидың органикалық зақымдануымен, мысалы мидағы ісікпен немесе ошақты қабыну процесімен байланысты болады. Әдетте ұстамалар локальды, яғни жергілікті сипатта болады және бұлшық еттердің белгілі бір тобындағы клоникалық тырыспадан басталады да, соңынан басқа бұлшық еттерге де таралады. Ұстама біткеннен кейін парездер пайда болуы мүмкін. Хирургиялық емнен кейін, мысалы ісікті алып тастағаннан кейін ұстамалар жоғалады. Кожевников эпилепсиясы – эпилепсияның ерекше клиникалық түрі, оны алғаш рет 1894 жылы А. Я. Кожевников сипаттаған. Ол мына белгілермен сипатталады: ұстамалар арасында белгілі бір бұлшық еттер тобында болатын тұрақты майда тырысулар байқалады, олар оқтын-оқтын ұстамаға айналып кетуі мүмкін. Эпилепсияның бұл түрі көбіне кене энцефалитінен кейін дамиды. Кішкентай балаларда зат алмасу бұзылыстары нәтижесінде пайда болатын тырыспаларды эпилепсиялық аурудан айыру қажет. Мысалы, спазмофилияны, фебрильді тырыспаны, сонымен қатар әртүрлі уланудың жедел кезеңіндегі тырыспалардан. жүктеу/скачать 1,53 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|