адамзаттың орташа өмір сүру ұзақтығын айтарлықтай өсірді. Бірақ әлемнің көптеген
елдерінде бұл үдеріс енді халықтың қартаюына әкеп соғуда. Əсіресе, Батыс Еуропа
елдерінде, халықтың
қалған бөлігімен салыстырғанда, мұқтаждықтары өзгеше келетін
егде адамдар үлесінің артуымен бірге соңғы жылдары кәрілікке байланысты әлеуметтік
және экономикалық мәселелер туындап отыр.
Қартаю проблемалары жөніндегі ең бірінші халықаралық құжатқа қартаю
проблемалары жөніндегі іс-әрекеттердің
Халықаралық жоспары жатады, осы құжатты
1982 жылы БҰҰ (Біріккен Ұлттар Ұйымы) Бас Ассамблеясы мақұлдады және ол
халықтың қартаю проблемаларын тиімді шешу саласы мен егде жастағы адамдардың даму
саласындағы мүмкіндіктерін қарауға қатысты үкіметтер мен азаматтық қоғамның әлеуетін
күшейтуге нысаналанған.
Халықтың қартаюы жөніндегі 2002 жылғы сәуірдегі екінші Дүниежүзілік
Ассамблеяда БҰҰ мүше елдері Саяси Декларация мен қартаю проблемалары жөніндегі
іс-әрекеттердің Мадридтік Халықаралық Жоспарын қабылдады,
Жоспарда қартаю
проблемалары жөніндегі стратегия мәселелері әлеуметтік қамсыздандырудың тар
ауқымдарымен салыстырғанда анағұрлым кең мағынада қаралды және құжатта даму
саласындағы саясат мәселелерін талқылау қажеттілігіне баса назар аударылады. Жыл сайын
жер бетінде қартайған адамдардың саны 2,4 пайызға өседі екен.
Кейбір болжаулар
бойынша 2020 жылы кәрі және қартайған адамдардың саны 1млрд-қа жетеді. ХХ
ғасырдағы адам жетілуінің жылдам дамуын (акселерация), қартаю үдерісінің кешеуілдеуін,
тіршілік ету ұзақтығының ұзаруын адамның тарихи-эволюциялық дамуындағы жаңа
құбылыс деп қарастыруымыз ке рек.
Халықтың қартаю үдерісі – қазіргі кезде көптеген елдерде байқалып отырған
құбылыс. Мамандардың болжамы бойынша, 2050 жылға қарай егде жастағы адамдардың
саны жастардың жалпы санынан асып кетеді, бірқатар дамыған және дамушы елдерде бұл
үдеріс 1998 жылда-ақ байқалған. Егде жастағы адамдар үлесінің көбеюімен көрсетілетін
халықтың қартаю үдерісі туудың жиынтық коэффициентінің төмендеуінен және өмір сүру
ұзақтығының өсуінен туындайды: ол қазір іс жүзінде жаппай дерлік байқалып отыр.
Халықтың қартаюы Францияда XVIII ғасырдың соңында басталды да, содан кейін бірте-
бірте барлық дамыған елдерге тарады.
Бірақ егде жастағы адамдар үлесінің ұлғаюы қазіргі
кездегідей бұрын ешқашан
соншалықты жылдам және ауқымды болған емес. Халықтың қартаюы мен аралас
мәселелерді зерттеп-зерделеуші сарапшылар жас дәрежесіне қатысты әркелкі тәсілдерді
ұстанады. Н. Н. Сачук ДДСҰ (Дүниежүзілік Денсаулық сақтау Ұйымы) Еуропалық
аймақтық бюросының деректерін (1963)
келтіреді, ол бойынша 60-тан 74 жасқа дейінгі
адамдар – егде жастағы адамдардың, 75 және одан жоғары жастағылар – қарт адамдардың,
90 және одан жоғары жастағылар ұзақ жасаушы адамдардың қатарына жатқызылады.
Дүниежүзілік Денсаулық сақтау Ұйымы 1982 жылы 65 жасты егде жастың көрсеткіші
ретінде таңдады, ол қазіргі кезде көпшілік ел- дерде жаппай танылған көрсеткіш болып
табылады.
1990 жылы БҰҰ-ның Бас Ассамблеясы 1 қазанды Халықаралық қарттар күні деп
бекітті.
Достарыңызбен бөлісу: