АСЫҒЫСТЫҚ
Сапарға шықса жетуге асығады,
Қонаққа барса кетуге асығады.
Автобустардың алдарын орап,
Жолдардан жылдам өтуге асығады.
Кезекте тұрса таласып ұрысады,
Бәрін де шапшаң істеуге тырысады.
Атқармай қойсаң айтқаның тездеп,
Мең-зең боп лезде шекесі құрысады.
Асығыс іске әзәзіл араласар,
Сабырсыз жанды сүмпитіп нала басар.
Сүйрең тіл - сордың тумасы, сүйір найза,
Жазықсыз жапа шеккізіп жара салар.
«Шырайы кетер адамның асыққанда»,-
Деп жазған ұлы Пайғамбар хадис - хатта.
Мүбәрақ сөзін тыңдасын әрбір перзент,
Мұсылмандығы болса егер қасық қанда.
Уысында уақыт тұрмайды, қараңыздар,
Зая өткен әрбір сеқундқа сана мұздар.
Дүниеге қайта анаңыз әкелмейді,
Япырау, қайда асығып барасыздар?!...
НАРЫҚ ЗАМАНЫ
Дағдарыстың тиіп ащы таяғы,
Күйзелді жұрт тәлтіректеп аяғы.
Тұзағына түсіп жемқор заманның,
Кей шаңырақ алақаның жаяды.
Алшаң басып адам қаның жүктеген,
Алаяқ жүр бұзықтығын бүкпеген.
Арам ақша билік құрған қоғамда,
Арпалысы ақ-қараның бітпеген.
Нарық жерді ақ тайлақтай бұйдалап,
Жат-жаранға сатып жатыр құйқалап.
0, Жаратқан! Қанжығада кетпегей,
Бабалардың ізі жатқан гүлді алап.
Жеке меншік салған зәрлі жарадан,
Атажұртқа уайым, мұң тараған.
«Тау мен жер, су - Тәңір берген тегін сый,
Оны сату - күнә!» - дейді әр адам.
Болашағың тас атпасын десендер,
Ойланыңдар, көш бастаған көсемдер.
Ата-бабаң аманаты, мұрасы –
Сатылмасын қала, дала, өзендер!
Ауыздықтап ашкөздігін нарықтың,
Көксегені орындалсын халықтың.
Бай, кедей боп бөлінбейтін, бөлмейтін,
Тусын елге тендік берер жарық күн!...
КӨКТЕМ
Көктем келді құшақ-құшақ гүлімен,
Қикулаған тырналардың үнімен.
Көкірегін рахаттана тосты жер,
Қара нөсер жауған кезде түнімен.
Күн сәулесі шуақ шашса шаттанып,
Бау-бақшалар алқа тағар баптанып,
Ақ сәулесі құздан құлап төменге,
Өрім - бұлақ шапқылайды мақтанып.
Бура бұлттар тау басына қонады,
Боз даланы көк кілемге орады.
Ал аралар қанбағандай құмары,
Қызғалдақтың қызыл ернін сорады.
Тал шыбықтар жаңадан бүр жарады,
Шалғын шөптің шашын самал тарады.
Жапырақты жөргек еткен инелік,
Жан-жағына мейірлене қарады.
Көктем келді табиғатты жасартып,
Кір-қоқысын ақ жаңбырмен тазартып.
Құла таңнан әнші құстар сайрайды,
Тіршілікті той- думан ғып, базар ғып.
Қатал тағдыр кинаса да нешеме,
Көктем барда сезім оты өше ме.
Қыз бен жігіт әзілдері жарасып,
Жайраң қағып бара жатыр көшеде...
**
Бірде тұман, бірде ашық,
Жүректегі сырды ашып.
Жадырасын жанымыз,
Келші, көктем, нұр шашып.
Қызғалдағын сыйлаған,
Көктем - ән, жыр, күй маған.
Қыстың аппақ көрпесін,
Наурыз сұлу жинаған.
Жыл құсындай оралған,
Бүршік жарды мол арман.
Сенің жылы сөзіңнен,
Қайғы, мұңым жоғалған...
Достарыңызбен бөлісу: |