АЛ
М
АТ
Ы
КІ
ТА
П
БА
СП
АС
Ы
28
Әке-шешеден ерте айырылған жетім бала тіршіліктің
қиындығын көп тартты. Қой соңында күндер өтті. Жұрттың
баласы хат танып, сабақ оқығанда, мұның қолынан бар
келгені – күйемен тас бетіне немесе сұқ саусағымен құмға
сурет салу. Немесе қашау, бәкісін ала жүріп, балшық пен
ағаштан мүсін жасау.
– Бала, әкең – Қастей марқұм – үндемей, қой соңынан
ергенді ғана білетін момын кісі еді. мынауың бір біз білме-
ген де, кәсіп қылып айналысып көрмеген де өнер екен! –
деді бір күні Әбілханның ағаштан жасаған мүсіндерін көр-
ген «түргенбай» деген қарт ұста.
Жетім бала өзі машықтанып жүрген ісіне тұңғыш рет
қолдау естіді.
– Білімсіз адамның өрісі тар, құлашы қысқа. сурет салуға
талабың бар екен. Оқуың керек шығар, балам, – деген еді
бірде ол.
Достарыңызбен бөлісу: 
