Қарапайым сананын бұл қателігін тек философиялык ойлау ғана түзете алады. Шын мәнінде, түйсігіміздегі мағлұматтар “меннің” (сананың) іс- әрекетінен туындаған “елестету” ғана. Демек, “меннің” бұл іс-эрекеті бірінші де, “баска - мен” мен “басқа - меннің” ажыраспас бірлігін байқап “көруге” болады. Бұл қабілетті фихте “интеллектуалды интуиция” деп атайды. Фихтенің пікірінше, эрекетшіл “мен” әр уакытта да өзіні” карама- карсысының эсерімен козғалыска жэне іс-эрекетке түседі. “меннің 78
себепсіз іс-әрекеті - оның кызметі мен алдындағы максатыны” өзара карама-кайшылықтарын кайта-қайта калпына келтіру процесі. Баскаша айтканда, бір кедергіден өтіп. Оны жойған кезде, екіншісі пайда болады, сөйтіп шексіз кете береді. Өзінің осы тәсілін фихте - “антитетикалык” тәсіл деп атаған. Бұл тэсілдің ерекшелігі антитезис тезистен пшғарылмайды (диалектикалык тәсілдегідей), керісінше, антитезис қарама-карсылык ретінде тезиспен катар қойылып, содан кейін барып олар бірігеді. “антитетикалык” тәсілді колдану аркьшы Фихте теория негізінен (түйсік, бакьшау, киялдау, елестету, ойлау тага басқаша карастыру негізінде) практикалык ақыл-ойдың негізгі мазмұнына, қабілетіне карай ой түзейді. Осының аркасында субъект рет-ретімен теориялық іс-эрекетгің ең төменгі сатысынан жоғарғы сатысына дейін көтеріледі де, бұл деңгейде ол - ойлау объектісін өзінің акыл-ойының белсенділігінің нәтижесі екенін түсініп-біледі. Сөйтіп, “гылым туралы ілім” тәсілі адамзат акыл-ойының даму жолымен сәйкес келгендіктен, айналып келгенде, өзінше байланыскан адамзат рухының тарихы болып шығады. Фихтенің “практикалык философиясының” (этика, кұкык жэне
