Әдеби KZ
Тәтемнің «ақ лағына» ауылдың бірсыпыра кемпір-шалы қоса жиналған еді.
Ac ішіліп болғаннан кейін олар маған соғыс жайында әңгіме айтқызып
тыңдады. Одан кейін ауылдастарым маған үсті-үстіне сұрақтар жаудырды.
– Немістер қандай болады екен?
– Китлерді өзің көрдің бе?
– Өзіңе мына күміс теңгелерді не үшін берді?
– Ортасында Кремлі бар мынау күміс жұлдыздарың не?
– Ал енді бұл соғыс қашан бітеді?
– Өзің келдің, өзгелер қашан келеді? Қарттардың барлық сұрақтарына мен
білгенімше жауап қайырдым.
– Ал мына қонақ бала кім? – деп сұрады одан соң кемпірлердің бірі.
Бұл сұраққа тәтем жауап берді.
– Бұл баланың аты Тана, ауданның мұғалімі, – деді тәтем. - Осы күнгі оқыған
балалар бірін-бірі дос тұтып жүрмей ме? Тана мен Ербол екеуі соғыстан
бұрын қалада бірге оқыған екен. Ерболдың хабарын естіген соң, сәлемдесуге
әдейі келіпті.
– Бәле!
– Жөн-ақ!
– Көп жаса, шырағым! – деп қарттар риза болып қалысты.
– Ал, қалқам, – деді кемпірлердің бірі, – сен бір ән айтып жібер. Жассың ғой.
– Е, сөйтсін, – деді тағы біреу – Ерболдың арқасында қонақ баланың лебізін
тыңдап қалайық.
170
Достарыңызбен бөлісу: |