кірді. Қағанаттың этносаяси өзегі ежелгі үйсін жерлерін алып жатқан «он
ру» (оқ будун бойынша) болды[5]. Шу өзенінің шығысында бес дулу
тайпасы, батысында бес нушиби тайпалары көзге түсті[6]. Астанасы Суяб
қаласы (Қырғызстанның Тоқмақ қаласына жақын) және
Минг-Булагтың
(Түркістан қаласының маңында) саяжай резиденциясы болды[5][7][8].
Мемлекеттің орталығы Жетісуда болды [6]. Қағанаттың көтерілуі
Афрасиаб кескіндемесіндегі батыс түріктердің нышандары. 650,
Самарқанд Шегуй-қаған (610-618 ж.) мен оның інісі Тон-ябғу-қаған (618-
630 ж.) тұсында қағанат билігінің шарықтау шегіне жетті. Тохаристан мен
Ауғанстандағы жаңа жорықтар штаттың шекарасын Үндістанның
солтүстік-батысына дейін ығыстырды[4]. Тон-ябғу қаған әкімшілік
реформа жүргізіп, алым-салық жинауды қадағалап, бақылау үшін өлкедегі
өз өкілдері – тудундарды тағайындады. Ол соғды жазуы – Тун
ябгу қаған
деген тиындарын шығарған деген болжам бар. 612-630 жылдардағы Батыс
Түрік қағанаты Шеге (610-618) және Тон-ябғу (618-630) қағандарының
тұсында ол Алтайдағы, Тарым өзені бассейніндегі және Әмудария
бойындағы шекараларды қалпына келтірді. Суяб пен Мин-Бұлағ Батыс
түрік қағандарының ордасына айналды. Византия императоры Тон-
ябгумен одақтаса отырып, қаған 626 жылы Сасани
Иранға қарсы соғыс
бастады. 626 жылы түрік әскерлері Тифлисті жаулап алды. Алайда
Византия мен Иран арасындағы бітім шартының жасалуы Тон-ябга
қағанын соғыс қимылдарын тоқтатуға мәжбүр етті. 630 жылы Тон-ябғу
қаған нағашысы Сібір-хан ұйымдастырған қастандық нәтижесінде
өлтірілді. Көп ұзамай ол да өлтірілді. 630 жылы басталған тақ үшін күрес
ұзаққа созылған соғысқа ұласты. Қағанат көшпелі шаруашылықты
жүргізудің басым көшпелі және жартылай көшпелі тәсілдерінің біртұтас
жүйесін және отырықшы егіншілік түрін көрсетті. Түркі де, соғды да
халық саудамен, қолөнермен, егіншілікпен, мал шаруашылығымен
айналысқан. Түркілердің көршілес тайпалар мен халықтарға жасаған
жорықтарының бір мақсаты құлдарды тұтқындау болды.
Жаулап алынған
жерлерде олардың әлеуметтік, экономикалық және мемлекеттік құрылымы
негізінен сақталды, бірақ қағанның басқарушылары тудундар салық
жинауды және қаған штабына алым жіберуді бақылап отырды. Батыс
Түрік қағанатында таптың қалыптасу
процесі және ерте феодалдық
қоғамдық қатынастардың салыстырмалы түрде жылдам қалыптасу процесі
жүріп жатты. Батыс Түрік қағанатының орталық үкіметінің әскери-саяси
ресурстары халықтар мен тайпаларды мойынсұнғышта ұстауға жеткіліксіз
болды. Қағанатта толассыз ішкі қақтығыстар, билеушілердің жиі ауысуы,
орталықтан тепкіш күштердің еріксіз күшеюімен қатар жүрді. 7
ғасырдың
ортасына қарай Батыс Түрік қағанатының әлсірегені сонша, жаңа
тайпалардың қоныс аударуын тежей алмады. Бұл кезде Қытайдың шығыс
түркі одақтас тайпаларына оның басшылығымен қуыршақ «елтеберлерді»
құру кезінде қысым көрсетуі көптеген тайпаларды қытайлық беделді
тұлғалардың билігінде қалуды қаламағандықтан, батысқа қарай жылжуға
мәжбүр етті. Осылайша, ол ок будун мемлекеттің шығыс шекарасында
қарлұқтар, сэрлер және басмылдар болды [9].
Достарыңызбен бөлісу: