102
құбылысына назар аудартады және терең зерттеуге итермелейді; ол “құрылым
мен функциялар, статика мен динамика арасында туындайтын қатынастар мен
байланыстар жүйесін зерттеуге, жаңғыртуға” бейімдейді және тағы басқалары.
Саяси жүйе теориясының методологиялық маңыздылығын шетелдік
саясаттанушылар басқа қатынастармен де талдайды. Оның методологиялық
мүмкіндіктері мен қырларын ашатын (және бұл ретте асырып айту да сирек
емес) көптеген еңбектер бар. Алайда, соңғы жылдары батыс әдебиетінде саяси
жүйе теориясына және оның методологиялық мүмкіндіктеріне күмән келтіретін
сыни материалдар да жиі жарық көруде. Осы жағдайда М.Ванштейннің
“
ғалымдар қарулануға алған жүйе концепциясы қандай да болмасын теориялық
проблемаларды шешуді білдірмейді. Ол саяси
өмір туралы пікірталасты
жүргізуге мүмкін болатын, шартты түрде ғана белгіленген шеңберді білдіреді”
деген топшылауы да кеңінен тараған.
Осы саясаттанушылар мен әлеуметтанушылар тобы (әсіресе, саяси жүйе
теориясы туралы қағидаларға жаппай және методологиялық әмбебап
концепциясы тұрғысында қарсы шығып жүргендер) саяси жүйе теориясының
әртүрлі варианттарын қолдану туралы ескертулерін саяси өмірдегі белгілі бір
“олар ең көп деңгейде пайдалы бола алатыны” айқындалған салаларымен және
өздігінен жетістіктер игілігіне қызмет ететін мақсаттармен шектеуі қажет” деп
көрсетеді. Америкалық саясаттанушы П.Нэтлл «саяси жүйе теориясының
методологиялық мүмкіндіктері
-
жүйе концепциясы тіпті оның тар
мағынасында оның жақтастары мен қарсыластары
арасында ажыратқыш болу
қаупімен орналасты” және тек оның қарсы мағыналы таным мен түсінігі
көрінісінде пайдасы өте аз концепция болып көрінді» деп жазды.
Методологиялық тұрғыдан қарастырылатын саяси жүйе теориясына
шетел авторлары тарапынан өзге де сыни пікірлер көп айтылуда. Алайда олар
бұдан қандай да тиімді мәні мен мазмұны бар методологиялық құралдан қалыс
қалуға куә болмайды.
Саяси жүйе теориясының методологиялық және басқа да қырларынан
басқа оның мағынасында және әлеуметтік мәнінде, сипатында “қолданбалы” іс
жүзіндегі құбылыс орын алады. Оның мағынасын жалпы әлем теоретиктері
саяси жүйе концепциясын жасау мен дамытуда тек ғана методологиялық
функцияларын асыра бағалау тұрғысы бойынша анықтамайды,
сонымен бірге
саяси практика саласында пісіп жетілген іс жүзіндегі проблемаларды шешудің
маңызды теориялық құралдарының бірі ретінде зерттейді.
Әлемдік саяси ғылымда саяси жүйе теориясының тәжірибелік сипаты мен
қызметтік ролінің аталған көрсеткіштерінен өзге оның басқа үлгілері де бар.
Олардың бәрінің өзара айырмашылықтарына қарамастан сараланған
концепцияның ғылыми, саяси
-
тәжірибелік маңызы өте жоғары.