219
Ол қанай жақсы қолдаушы!» – деген еді. Катапультамен отқа лақтырылып жатқанда да
сол сөзінде, яғни, Аллаға тәуекел қылу сөзінде бекем тұрды және оны Жаратқан Иесі
ғана құтқаруын күтті.
Нәтижеде Алла: «Сондай-ақ міндетін лайықты түрде атқарған Ибраһимнің
(парақтарындағы ақиқаттардан да хабардар емес пе?)»
534
деген мағынадағы аятты
түсірді.
534
«Нәжім» сүресі, 37.
Алла Тағала Дәуітке (а.с.) уахи арқылы: «Уа, Дәуіт, ешбір пенде Мен жаратқан
нәрселерге сүйенбей, маған ғана сүйеніп, сенсін. Егер оған жер-аспан соғыс ашса да,
егер қаласам оған құтылу жолын тауып берем», – деген.
Саид ибн Жубайр (рахматуллаһи аләйһи): «Бір күні қолымды шаян шағып алды.
Анам «сені дем салушыға алып барып емдетем», – деп ант ішті.
Мен болса дем
салушыға барғанда сау қолымды ұсындым», – деп айтқан.
Ибраһим ибн Хаууас: «Өлмес Тірі Аллаға сен» деген аятты оқығаннан кейін «Бұл
аятты оқыған кісі Алладан басқаға сенбеуі керек», – деді.
Ғалымдардың бірі түсінде: «Аллаға тәуекел еткен пенде өз өмірін кепілдікке алады»
деген үнді естиді.
Бір ғалым: «Үлесіңе тиген ризық сені мойныңдағы парыз ғибадаттан қалдырып
қоймасын. Онда ақыретіңді құрдымға ұшыратасың және бұл дүниеде тағдырыңа
жазылған несібеңнен артығына да жете алмайсың», – деген.
Яхия ибн Муаз: «Адам артынан жүгірмей-ақ ризық табады, ризықтың адамды іздеуге
бұйырылғанын көрсетеді», – дейді.
Харам ибн Хаййан Ууайсул Қараниден: «Қайда өмір сүрейін?» – деп сұраса, ол
Шамды ұсынады. Харам «Ол жерде қайтіп жан бағамын», – десе, Ууайс: «Сол Аллаға
тәуекел қылмаған жүректерге насихат пайда бермейді ғой!» – деп жауап береді.
Бір данышпан: «Аллаға сүйенсем, барлық жақсылықтарға жол табам», – деген.
Бізге Алланың алдында әдептілікті нәсіп қылсын деп Алладан тілейміз. Әумин, я,
Муин!
Мешіт
«Алланың мешіттерін тек Аллаға және ақиретке иман келтірген, намазды кемеліне
жеткізіп үзбей әрі уақытылы оқитын,
зекетті толық беретін, сондай-ақ Алладан өзге
ешкімнен именбейтін шынайы мүміндер ғана лайықты деңгейде көркейте алады. Міне,
солар тура жолдан таймай, мақсат-мұраттарына жетуге үміт ете алады»
535
.
535
«Тәубе» сүресі, 18.
Пайғамбарымыздың (с.а.с.) мынадай хадистері бар:
«Кім кекіліктің ұясындай болса да мешіт құрса, Алла ол үшін пейіште бір сарай
тұрғызады»
536
.
536
Ахмад, 1/241; Мажмағуз Зауаид, 2/7.
«Мешітті сүйгендерді Алла да сүйеді».
«Кімде-кім мешітке кірсе, отырудан бұрын екі рәкат намаз оқысын».
«Мешітке көрші болған кісі намазын сөзсіз мешітте оқысын»
537
.
537
Байхақи, 75.
220
«Сендерден біреу намаз оқыған жерде тұрғанда сөйлемейінше не мешіттен
шықпайынша, періштелер ол үшін «Уа, Жаратқан Алла, оған рақым қыл! Уа, Жаратқан
Алла, оның күнәларын кешіре көр!» – деп дұға қылады».
«Ақыр заманда үмбетімнен кейбір кісілер мешіттерге келіп шеңбер құсап отырады.
Ал енді сөйлеген сөздері дүние және дүние сүйіспеншілігі туралы болады. Олармен
бірге отыра көрмеңдер. Алла олардың ешбір тілегін қабыл етпейді».
«Алла Тағала қасиетті кітаптарының бірінде: «Менің жер жүзіндегі үйлерім –
мешіттер. Барғандар ол үйлерді
жандандырып, ұлықтайды. Үйінде дәрет алып,
тазаланып менің үйімді зиярат қылғандар қандай бақытты! Зиярат қылынған жайдың
міндеті – зияратшысына сый көрсету», – деп айтқан.
«Біреудің мешітке үздіксіз барғанын көрсеңдер, оның мүмин екеніне куәлік беріңдер»
деген хадис бар.
Саид ибн Мусайяб: «Мешітте отырған пенде Жаратқан Иесімен жалғыз отырған
болып саналады. Ол жақсы сөз ғана сөйлеуі керек», – дейді.
Пайғамбарымыз (с.а.с.): «Мешітте дүниелік істер туралы сөйлесу хайуандар шөп
жегендей сауапты жоқ қылады», – деген.
Нахаи (р.а.) былай дейді:
«Алғашқы мұсылмандар қараңғы түнде мешітке жаяу бару пейішке кіруге себепші іс
деп айтты».
Әнәс ибн Мәлик: «Кім мешітке бір шырақ жақса және ол шырақ сол мешітті қаншаға
шейін жарқыратып тұрса, Аршты көтерген және басқа періштелер оның күнәларының
кешірілуі үшін дұға қылады», – дейді.
Әзірет Али «Пенде өлгенде жер жүзіндегі намаз оқыған жері мен көкке көтерілген
істерінің көктегі жайы оны жоқтап жылайды» деп содан соң артынан: «Көк те, жер де
оларды жоқтап жыламады. (Өздері тілеп алған азап үкімі шыққан соң) оларға мұрсат
та берілмеді»
538
деген мағынадағы аятты оқыды.
538
«Духан» сүресі, 29-аят.
Ибн Аббас (р.а.) «Мүминнің өліміне жер жүзі қырық күн аза тұтып жылайды», – деп
айтқан.
Атаул Хорасани: «Жер бетінің қайсыбір жерінде бір мәрте сәждеге барған пенде үшін
сол сәжде жасаған жайы қиямет күні куәлікке өтеді және өлген күні
аза тұтып
жылайды», – деген.
Әнәс ибн Мәлик (р.а.) «Намазбен, зікірмен Алла еске алынып жатқанда басып-
тұрылған жайлар сонымен мақтанады. Оны жердің жеті қабатына шейін жар салады.
Намаз оқыған кісі тұрған жай құлпырып көркейе түседі», – дейді.
Риуаятқа қарағанда адамдар тұрақтап, тоқтаған жердің бәрі өткен-кеткендер үшін
дұға қылады не қарғыс жаудырады.
Достарыңызбен бөлісу: