бірақ ана болған соң қатты уайымдады. Сонда да шешімімді
құрметтеп «Істегеніңнің
бәрін қолдаймын, қызым» деді. Аллаһқа
мың да бір шүкір, намазды, орамалды ойыма салып, өзіне жақын
тартқанына, Альхамдулиллях!
Орамалға келе алмай, қобалжып жүрген қыздар, әпкелер, көп
ойланбай шешім қабылдаңыздар! Бізден тек амал болса болды,
Құдыретті, Аса мейірімді Раббымыз
ары қарай барлығын өзі
реттеп қояды!
Орамалды арудың оқиғасы #37
Мен жақын арада орамал тағып бастадым, шүкір. Ішімде
қорқыныш емес, сенімім мол! Бұрындары (басымда орамал
болмағанда) аялдамаларды жалғыз өзім
тұрғанда машиналар
сигнал беріп өтетін еді, неге екені беймәлім. Қазір мүлде басқа,
ешкім сигнал бермейді, көшедегі бұзық жігіттер «Танысайық?»
деп те мазаламайды, өте керемет бір сөзбен. Орамалды киген
күннен бастап Алланың разылығы жауып жатқанын сеземін,
бұндай нығметке ие еткеніне шүкіршілік айту керек қой!
Менің де ата-анам басында қарсы болды, мен орамалды артқа
байлап тағып жүрдым (көп уақыт емес). Сосын хиджабты киып
бастап кеттім. Бұған анам 3 күн бойы ренжіп жүрді. Мен:
- Мама, мен енді бұны шеше
алмаймын, бастап қойдым, шешкім
де келмейды. Маған осылай жақсырақ, - деп анама
бір ауыз
айттым. Әкем бірден түсінушілікпен қарады. Анам:
- Бірақ қара түсті киімдер киме, - деді.
Мен ортаға намазхан, орамалды туысқан тәтелерім, көршілерімді
салып ата-анама түсіндіруін сұрадым, олар сөйлесіп, ата-анама
бәрі бір ауыздан «Қызың дұрыс жасаған» дегеннен басқа нәрсе
айтпады. Анам уақыт өте келе 1-2 аптаның көлемінде түсініп,
маған разылығын білдірді!
Сондықтан сіз де «Ертең, арғы күні» деп жүре бермей, уақытында
тағып бастап кетіңіз! Сізге де Раббымыз орамалды нәсіп етсін!
Достарыңызбен бөлісу: