| Қарақұмықтың өсіру технологиясы
оның морфологиялық және
биологиялық ерекшеліктеріне негізделген. Бұлар - өсімдіктердің жер
үсті бөліктерінің пропорционалды емес деңгейде дамуы, гүлдену және
пісу ерекшеліктері, көктемгі және күзгі бозқырауларға сезімталдығы,
ылғалсүйгіштігі, құрғақшылықты күшейтетін желдің әсері және
тозаңдатқыш – насекомдарды қажетсінуі.
Қарақұмықтан мол өнім алу үшін күрес оны орналастыратын
танапты (алғы дақылда) таңдаудан басталады. Оған жақсы
жарықталатын алаңдар дұрыс, мұнда өсіп- жетілу (вегетация) кезеңінде
ауаның салыстырмалы ылғалдылығы жоғары микроклимат жасалады
және тозаңдатқыш – насекомдар көп шоғырланған. Сондықтан дақылды
орман жолақтары немесе ұсақ шоқылы, ағашты танаптарға сепкен
дұрысырақ.
Алғы дақылдар
.
Негізінен қарақұмықты ауыспалы егістерде сүріден
кейінгі дәнді дақылдардан, дәндібұршақтардан кейін, тыңайтқыш
енгізілген қант қызылшасы, күздік дәнді дақылдар, картоп, сүрлемдік
жүгеріден соң орналастырады.
Ауыспалы егістерде қарақұмықты алғы дақылға қанша тыңайтқыш
енгізілгенін және оның соңынан себілетін дақылдарға алғы дақылға
жарамдылығын ескереді, сонымен қатар өсімдік шаруашылығы саласын
қарқындандыруды арттыруды қарастырады. Қарақұмықты күнбағыс,
сұлы, біржылдық шөптерден соң орналастырмаған абзал.
Негізгі қарақұмық өсірілетін облыстарда (Павлодар, Батыс-
Қазақстан, Ақтөбе, Қостанай ж.б.) мынадай
Достарыңызбен бөлісу: | 
