ортасын жарып шыққан
өзек басы қауашақка айналды, ол жарылды да, қып
-
қызыл
шоқтай
қызғалдақ
құлпырып, жайнап, жанып тұрды.
Қызғалдақ
сұлу гүл болды. Сұлумын деп дандайсыған жоқ. Талай
-
талай долы дауыл тұрып,
аптап ыстық сорып, қақаған суық қарып, өн бойы бұжыр
-
бұжыр, шор
-
шор болған қарт Бөйтерекке:
-
Бәйтерек ата, сіздің тіліңізді алғаным дұрыс болыпты. Ақылыңызға рақмет! —
деп иілді.
-
Солай ма екен?! Бәсе!
Өзің ғана емес,
өзгеге де қуаныш сыйлайсың
сен әлі
-
ақ.
Өзгеге
қуаныш
сыйлаудан асқан бақыт жоқ, қарағым. Жайнай түс, —
деп Бәйтерек разылық білдірді.
-202-
