Мекемтас Мырзахметұлы «Қазақ қалай орыстандырылды?»
тамшы суының дәмі арқылы теңіздің бүкіл құрамын
талдап-тануға
болатыны
сияқты,
ұлан-байтақ
елкемізде тоталитарлық
топонимиканың о баста
қалай өріс алып, қай бағытта дамығанын романдағы
бір мысалдың өзі-ақ айғақтап тұр.
Өкінішке қарай, арамызда отаршылдық, тотали-
тарлық жер атауларын өзгертуге наразылық білдіріп,
кең
байтақ қазақ даласы бос, иесіз жатқандықтан
қоныстанған деп отаршылдық пиғылды ақтаушылар
да бар. Тіпті, «Ресей империясының отарлау сая-
саты американдықтардан гөрі «жұмсақ» болған»
деп бізді алдаусырататын жазуш ылар да бар.
Міне, мұндай пиғылдағыларға біздің Президентіміз
Н. Ә. Назарбаев: «...В свое время у нас ввели в широ-
кое употребление термин,
вызывающий у меня рез-
кое неприятие: «необжитые земли...». Иной раз скла-
дывается впечатление, что люди, употребляющие
его к месту и не к месту, забыли о природе матери.
Нет необжитых земель.
Даже зимовщики или
альпинисты обидятся за обихоженные ими полю-
сы и горы, а что уж говорить о жителях нашего степ-
ного края. У них каждая сопка, каждый бархан, каж-
дая тропинка освящены именами предков. Здесь, на
этой земле, сошлись прошлое и настоящее,
отсюда
берет истоки память народа. И каким бы высочен-
ным забором ни отгороживали эту землю, память
людскую не убить.
И не случайно все мы, казахстанцы, с недоуме-
нием
воспринимали заявления о том, будто подъ-
ем целины, строительство космодрома Байконур
или полигона под Семипалатинском велось на необ-
житых землях. Понимаю, что такая позиция удоб-
