Қазақстан республикасы ауылшаруашылық министрлігі
Жарықтардың патогенезі мен клиникалық белгілері
жүктеу/скачать 275,66 Kb.
|
Курстық жұмыс грыжа
| 2.2. Жарықтардың патогенезі мен клиникалық белгілері
Патогенез. Жарықтардың пайда болуы, бір жағынан, құрсақ ішілік қысым, екінші жағынан, құрсақ қабырғасының кедергісі арасындағы теңгерімсіздікке негізделген. Соңғысының күшеюі құрсақ ішілік қысымның жоғарылауына әкеледі, бұл олардың ең аз қарсыласу орындарында іш бұлшықеттерінің жарылуына ықпал етеді. Құрсақішілік қысымның ұзаққа созылған қайталануы пайда болған ақау немесе жасанды ұлғайтылған анатомиялық саңылаулар арқылы париетальды перитонеум мен ішкі ағзалардың шығуына ықпал етеді. Перитоний неғұрлым қозғалмалы болса, жарық қапшығын құру оңайырақ болады. Арықтау перитонеальді май қабатының жоғалуына әкеледі, іш пердесінің жылжуына, яғни жарық қапшығының пайда болуына ықпал етеді және ішектің қозғалғыштығын арттырады. Құрсақ қабырғасының өзі әлсірейді және құрсақішілік қысымның жоғарылауына төтеп бере алмайды. Клиникалық белгілері. Қалпына келтірілетін жарықтар жануардың қалпын өзгертумен және саусақтардың қысымымен төмендейтін немесе жоғалатын жарық саңылауының және шектелген ісіктердің болуымен сипатталады. Оментальды жарық жұмсақ консистенцияға ие, ал жарық қапшығында ішек болса, ол серпімді болады. Жарық аускультациясында жарық ішек перистальтикасын, ал перкуссияда тимпаникалық дыбысты анықтауға болады. Қайталанбайтын жарық қапшығының айналасындағы тіндермен және жарық мазмұнымен адгезияның пайда болуымен сипатталады. Редукцияланбайтын жарық қысым әсерінен көлемі азаймайды, тексергенде ауырады және сопростазбен, пролапсты ішек ілмектерінің бұзылуымен және некрозымен оңай асқынып, сәйкес жалпы бұзылыстарды тудырады. Травматикалық жарық жылқыларда құрсақ қабырғасы жарақаттанғаннан кейін пайда болған бұлшықет ақауы орнында жиі кездеседі, сондықтан әдебиеттерде әдетте құрсақ қуысы немесе құрсақ жарықтары (Herniae abdominales, Herniae ventrales) ретінде сипатталады. Ақаудың ішінен шығып тұрған париетальды перитонеум жарық қалтасының қызметін атқарады. Сурет 4. Диафрагматикалық жарық: 1 – аш ішек; 2 - бауыр; а - жүрек; 4 — диафрагма; 5 - өт қабы; в - асқазан. Травматикалық жарықтар аймақта кездеседі: аш шұңқыр (Hernia traumatica paralnmbalis), шажырқай (H. traumatica iliaca), гипохондрия (H. traumatica hypochondriaca), ксифоидты шеміршек (N. traumatica serobi-culi lineae), ақ сызық (H. alba traumatica ), кіндік (H. Traumatica paraumbilicalis), жамбас сүйектері (H. traumatica pubica) және шап (H. traumatica inguinalis). Травматикалық жарықтарды тану аурудың алғашқы күндерінде диффузды қабыну ісінуіне және жарық түзілу орнында дамитын гемолимфоэктравазатқа байланысты қиындықтарға тап болады. Жарық саңылауларының және жарық мазмұнының болуын 8-12 күннен кейін, көгерудің белгілері жойылып, лимфа экстравазаты ішінара жойылғанда оңай анықтауға болады. Қалған ісіну шектеулі және ауыртпалықсыз. Қысымнан жоғалады, жануардың орнын ауыстырған кезде азаяды, тамақтанғаннан кейін жиі артады. Қайталанбайтын травматикалық жарық өте сирек кездеседі. Сурет 5. Ақ жолақ жарығының даму схемасы: Шошқадағы гипохондриядағы травматикалық жарық. 1 және 3 - тері астындағы майлы тін; 2 - қоша; 4 - ақ сызық; 5 - ретроперитонеальды ұлпа; 6 - перитонеум; у – іш қуысы; 8 – жарық қапшығында жататын сүйек. Сурет 6. Жылқының мықын аймағындағы травматикалық жарық. жүктеу/скачать 275,66 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|