Мұхтар әуезов абай роман-эпопея (бірінші кітап)
жүктеу/скачать 2,25 Mb. Pdf көрінісі
|
Абай жолы.1 кітап
|
274 шындықты сұрау қажет деп білеміз. Біздің арызымызда осы жайды анықтап, дәлелдеп жазуыңызды өтінеміз! - деді. Бүгінгі шаруаның үлкені осы. Абай сөздерін Ақбас жақсы ұғынды. Ұғынды да Абайдың жүзіне ырза боп қарады. Адамшылық дейді, қарыз дейді. Көшпелі, жабайы халықтың адамы болса да, мұның аузында үлкен сөздер бар. Ақбас білімді, тіс қаққан адам болғанмен, қазақ арасына жаңада келген. Бұл халықты білмейтін. Өзі бір кезде Петербор тұрғыны болатын. Сол жақта, жасырақ кезінде, патшалық өктемдігіне наразы болған қауымдарға азырақ араласқан. Сондайдың салдарынан, Петерборда тұра алмайтын боп, жылжып кетті. Бертім заманда алғашқы қауымынан да ажырап, жалғыз қалды. Содан кейін шетірек жерлерде адвокаттығын қайта жүргізуге рұқсат алып, тыныш тіршілікке көшкен. Көп уақыт Еділ бойында, Орал тауларында жүріп, соңғы екі-үш жылдың ішінде Сібірге орналасқан. Өзі ғылымға бейім, оқымысты адам болғандықтан, Ақбас енді қазақ сияқты елдің әдет-ғұрпын, заң- дәстүрін жиыстырып, тексерсем деп жүретін. Шен дәрежесі үлкен болмаса да, бұл шаһардың білікті, басты адамы осы. Жаңағы арыз жөнінен Ақбас берген бірнеше сұрауларға жауап айтып болды да, Абай тағы кітаптарға қадалды. Қайраң боп, сүйсініп отырып: - Шіркін, жасау мен жиһаз асылы мынау екен ғой. Жарастық қандай, қасиет қандай! - деді. Тілмәш Ақбаска Абай сөздерін аударып берді. Осы уақытта Абайдың көзі жақын жердегі жақсы мұқабалы бір топ кітапқа түсті. - Мынау закон кітабы ма екен? Не жайдағы кітаптар екен, ә?.. - деп, ойлана сөйледі. Ол кітаптар Пушкиннің томдары еді. Ақбас әуелде ұғындырмақ боп: «Ол закон емес, поэт жазған сөздер...» деп келді де, артынан қолын сілкіп: - Сен білмейсің... оны білу қиын! - деді. Өз ойынша: «Поэт, «киргиз» сияқты елде жоқ болар, сондықтан ондай ұғым да жоқ болар!» деп, сөзді қысқа қайырған. Абай тілмәштан білмек болды. Ол «поэт» деген сөздің қазақша не екенін ойлап көрмеген екен. - Әнші... Әнші кітабы... - деп, Ақбас сияқты қысқа қайырды. Абай әнші деген сөзге тоқтай алмай: - Қалай дейсіз? Әнші дейсіз бе? - деп, түсіне алмады. Тілмәш Абайды керексіз сөзден тоқтатпақ болып: - Сен білмейсің, ұқпайсың деп айтады мына кісі, - деді. Абай намыстанып қалып, мысқылдай күлді. - Япырм-ай, бұл кісі болса, білімді адам. Біз де бір жұрттың сөз ұғарлық басы бар жастарымыз дейміз. Адамға адамды жанастыратын тіл-ау! Сол болмағандықтан бірімізге біріміз оп-оңай ұғындырарлық жайларды қиын асудай көріп отырғанымызды қарашы! Қазірде екі адамзат емес, екі мақлұқ тәріздіміз. Мұжықтың мәстегі мен сахраның түйесі кездескендей ме, қалай? - деді. 275 Ербол күліп жіберді. Абай сөзін Ақбастың білгісі келді. Тілмәшқа Абайдың өзі де: «Осы сөзімді жеткізші» деген. . Ақбас Абайдың сөзін түгел естіп болды да, күліп жіберді. - Рас, бұл дұрыс айтады! Мәстек түйеден үркеді. Түйе де оған жоламайды. Біздің хал солай екені рас!.. - деп, тағы күлді де, - жалғыз-ақ сен екеуміз ғана сондай емеспіз. Қазір Россия патшалығындағы закон-тәртіп пен қырғыз сахрасының арасындағы барлық тұтас халдың өзі сондай. Сен жақсы айттың! - деді. Осыдан кейін Ақбас пен Абайдың кездесулері көп болды. Өйткені қырдың аласапыраны молайып кетіпті. Жігітектен көрсетілген отыз кісінің тағы бірнешеуі ұсталып кеп, абақтыға түсіпті. Базаралы, Қараша болса, қашып жүр деседі. Елдегі әрекет асқындап кеткен соң Байдалы да қалаға келген. Әр жерге түртініп жүріп кеп, бір күні Абайға шынын айтты. - Қарағым Абай-ай, көшеде жүрсек атымыз үркіп, қаласына сыймайды. Үйіне беттесек, есігінен тон-күпіміз сыймайды. Жалтыраған тақтайынан көн етігіміздің табаны тайғанайды. Адамына тілдесейік десек, саңырау мен мылқаудай боп, ымдасудан әрі бара алмаймыз. Бұл қыр сорлыға қала деген қамау екен ғой. Жалтыр мұзға айдап салған кәрі түйедей, мүгедек боп жүргеніміз мінеки... - деген. Отырған жұрт күліп тыңдады. Бірақ Байдалы күлдіріп айтса да, күйігін айтқан. Абай осыдан соң Жігітек тобын өзі бастап, өзі басқарып жүрді. Енді бар жаңалықты Ақбаспен ақыл қосып, тауып жүр. Тәкежандар тың адамдарды тоғытып жатқанмен, істің беті адвокат кіріскелі дұрыстыққа қарай ойыса бастады. Жақында адвокатқа Абай шешіп берген бір түйін үлкен құрал боп, барлық жұмыстың бетін өзгертіп келеді. Ұзак әңгіменің бірінде Абай Ақбаска Балағаздардың ісі ұрлық емес, шабынды емес деп, кеп дәлел айтқан. Жерінен айырылған, малынан ажыраған, жұтқа ұшыраған аш-арық халықты айтты. Жұттың көпшілікке неліктен ауыр болып, аз ғана топқа неліктен жеңіл өткенін білдірді. Балағаздардың мал алғанда, кедейден, көптен алмай, жуаннан мықтыдан алғанын және қолдарына түскенді кедейлерге, аштарға беріп отырғанын жеткізді. Әңгіме осыған келгенде, Ақбас үлкен ойға кетті. Көп елдердің тарихынан, кітаптарынан хабары зор білімпаз адам, бұрынғы замандардың әңгімелерін есіне алды. Европа ескілігінен Робин Гуд, Карл Моор, Жакерия, орыс әңгімесінен Владимир Дубровский, Сохатый... баршасы да ойына түсті. Осы әңгіме болған күні Абайды түн ортасына шейін жібермей, мейлінше сөйлетті. Ендігі ақылды да басқаша айтты. Сонымен абақтыда отырған Балағаз, Әділхандар жауабы да жаңа арнаға түсті. Артынан қуған қатын-бала да арыздарын бір сағаға сарқатын болды. Сүйтіп аз күн ішінде Қаумен, Үркімбай, Базаралы, Қарақан сияқты айқын жаламен тізілген адамдар ақталып қалды. Жігітек сүйінші тілеп, кісі шаптырып жатты. Тәкежан осы хабарды білісімен, Абайға кісі салып: |