"Бір кезде Гетенің елі ден аталатын Германия енді тағылық таңбасын жасыра алмайтын зорлык-зомбьілықтың еліне айналды. Германия фрицтердің еліне, шала сауатты ефрейтор Гитлердін еліне айналды. Атақты ата, ұлы ақын, біздің жанымызға да осы батады. Бүгінгі фрицтер «Фаусты» окымайды, білмейді. Олар сені де білмейді!
Атакты ақьгн, сені біздің ел ғана шын сүйеді. Сені біз Пушкинмен катар қоямыз. Сен естіп, білмеген біз, казак жастары, сенің «Фаустынды» қандай қүрметтейміз! Өйткені біз жастык шакты, жас өмірді ерекше сүйеміз. Біздін елдің жас буын, жака ұрпағы осындай. ұлы акын!
Ұр да жык акымақ фрицтер біздің жастыгымызды. болашағымызды құртқысы келеді. Біз, әрине, бере алмаймыз оны! Өлерміз, бірақ бере алмасгпыз! Бермейміз! Орыс та осыны айтады, қазақ та осыны айтады, СССР-дағы барлық ұлттар осыны айтады!
Мен, міне, 300 күннен артығырақ соғыста жүрміи. Бұл уакыттың і ш і нде біздің ел де өзгеріп кетті, адамдар да өзгерді. Мен де өзгердім. Міне, жауынгер болдым. Қабағымнан кәр төккен, ызғар шашқан жауынгермін мен! Мені қазір көрген адам бұдан он жыл бұрын бар ойы оқуда, я сүйген қыіында болатын жас жігіт еді-ау дей алмайды.
Менің жастығым адам баласының қызметіне берілді. Мүмкін, мен жастығымды қайыра алмаспын. Бірақ ол босқа кетпейді. Менен кіші інілерімніңі еншісіне тиеді. Кейінгі жастар, жас інілерім, сеидер бакытты жандарсыңдар. Сендер соғыс дегенді білмей өтетін боласыңдар. Біз жастығымызды сендердің бакыттарыңның жолына кұрбан еттік. Сендер тыныщ өмірдс бақытты жасайтын боласындар
.Біз кәрлі кезеңнің, согысты заманның жандарымыз. Біз соғыста туғанбыз, согыста өлеміз де. Күресте тудык, сол күреспсн өлеміз. Осының бәрі ссндер үшін. ксйінгі ұрпак!
Өткен он айдың ішінде мен бірнеше шабуылда болдым. Өлімді тіпті көп көрдім. Адам өлімің, жаксы ұғыныңдар, адам өлімін көп көрдім. Жакын жолдасыңның қиналып барып жан тапсыруын көруден ауыр не болады дейсің!
Ол -- жаныңа жаны қосылған досыннын олімі, ол - тізе қосып бірге алысқан жолдасыңның өлімі! Жауды мен аямаймын, оның өліміне ішім қынжылмайды, мсн адамды емес,адам бейнелі айуанды қырып жүргенімді жаксы білемін. Ал енді қасыңда жана ғана қызыл әскерше киінген қыршын жас өліп жатқанда жүрегің қаггы ауырады, қүрбылар! Осы ғажап кырғыні, сұрапыл соғыс үстінде жаныиа сүйеу болатын нәрсе: біздің жігіттер ерлерше оліп жатыр деген бсрік сснім! Олардың өлімінде де өмір бар!