арасындағы өзара карым-катынастардың табиғи нормалары калыптасады, негізгі адамгершілік құндылыктар: еркіндік, жаксылык, жамандық, эділдік пайда болады. Мәдениет сатысы өркениеттің пайда болуымен аякталады. б) Әлеумет сатысында жаксылык, жамандык, еркіндік кұндылыктары борыштың әлеуметтік түсінігіне ауысып, накты бір қоғамда әлеуметтендіріледі де, элеуметтік жэне кукықтык нормаларға айналады. Бұл кезде олардың адамгершілік бастамасы біртіндеп жоғалып, жойылып кетеді. Егер алдыңғы сатыда біз гуманистік этика (фр. humanite - адамды сүю) туралы сөз козсақ, бұл сатыда эдеп жөніңде пікірлер айтылды. Элеуметтік этиканың ерекшелігі — ол жекелеген, нақты бір адамның емесе, социумның мүдделеріне бағытгалған. Адам бұл этикада котам эсер ететін объект ретінде немесе баска социум (коғамның немесе белгілі бір элеуметтік институттың бѳлігі) ретінде кѳрініс табады. Элеуметтік этика, ең алдымен, адамның жүріс-турысының сырткы келбетіне, оның этикеттік имиджіне назар аударады. Ол адамдағы сыртқы мен ішкі элементтерді тікелей түрде бөліп карастырады, сөйтіп, оны еркіндіктен айырады. Осыған байланысты, адамға сырткы эсер мен жеке мінез-кұлық арасындағы ішкі шиеленіс жетіп, ол сыртқы карама- кайшьшыктардан көрініс Моральдың гносеологиялык кайнар көздерінің катарында ерекше орынды антропология иеленген. Антропология - адам туралы ілім. Табиғи-ғылыми жэне медициналық антропология тірі ағзалар элеміндегі адамның орнын аныктайды. Оған анатомия, физиология, нәсілдер тулары ілім және тағы баска жатады. Моральды нормалар мен кұндылықтар жүйесі ретінде талдау оны статикалык жағдайдағы
