Әдеби KZ
– Бір саптыаяқ ішсем, ішейін, – дедім мен.
Кетіп бара жатқан даяшыны Шалдуар тағы тоқтатты.
– Тағы бір кружка сыра қосыңыз, – деді ол мойнын созып. – Қостыңыз ба?
Енді әкеле беріңіз, тез әкеліңіз.
– Жаңағы бір тіркеме дегеніңіз не? – дедім мен Шалғынбаевқа.
Шалдуар сақылдап күліп, мені бүйірімнен тағы бір періп қалды.
– Соны білмейсің бе?
– Менің білетінім машинаға тіркеп, сүйретіп жүретін бір нәрселер сияқты еді.
Мәселен, зеңбірек сүйреткен машинасы...
– Е, оны білсең болды, – деді Шалдуар сөзімді аяқтатпай. Шалдуар тегі өзі
ғана сөйлеуді жақсы көретін. Әсіресе ол менің сөзімді кез келген жерден
қиып кетіп, шірік жіптей үзе салатын да, өзі сөйлей жөнелетін. - Бұл да сол
сияқты: жүз елу грамм арақ – машина, бір кружка сыра соған тіркеме.
– Ал егер арақ жүз елу емес, жүз грамм болса ше?
– Онда бір кружка сыра тіркеме бола алмайды.
– Неге?
– Сол. – Ол менің бетіме білгішсініп, бажырая қарады.
– Жүз грамм арақ, бір кружка сыраны тарта алмайды. Түсінікті ме енді? Ah?
Мен басымды шайқадым.
– Сен топассың, – деді ол бетіме бедірейген күйі. - Түсінігің нашар, ұғымың
жоқ.
280
Достарыңызбен бөлісу: |