Әдеби KZ
– Иә, сіз асығыс болсаңыз, мен де асығыспын, – деп Майра кетуге
ыңғайланды. - Кешеден бері апам басым ауырады, жүрегім шаншыды деп
мазасызданып жүр. Менің сол кісіні дәрігерге көрсетіп, дәрі-дәрмек алып
беруім керек.
– Жүректің дәрісі маған да керек еді, – дедім мен Майраға әзілдеп.
– Иә, біліп тұрмын, – деді Майра да әзілге әзілмен жауап қатып. – Сізді мына
Меңтайға тапсырамын. Сізге керекті дәрі-дәрмекті тауып, біз келгенше емдеп
қояр деп ойлаймын.
– Бұл кісі менен дәрі сұрап келмеген шығар, – деді де, Меңтай тоқтап қалды.
«Бұл сөзді бекер айттым-ау» дегендей боп, өз-өзінен қызарып төмен қарады.
– Дәрі сұрамаса, дәнемең кетпес. Біз келгенше ағайды ертіп, өзен басына
барып қайт.
Ағайға ауылдың айналасын көрсет. Көктөбенің басына ертіп бар, - деп Майра
құрбысына шегелей тапсырды да, өзі шапшаң аяңдап үйге қарай жөнелді.
– Сіздің уақытыңыз бар ма еді? – деді Меңтай Майра үйге кіргеннен кейін.
– Бар.
– Онда, қаласаңыз мен сізге ауылдың айналасын көрсетейін.
...Біз аяңдап Бүрген өзенінің жағасына келдік. Айғай-шуды көбейтіп, ақ көбік
атқылап өз- өзінен лепіріп жатқан таяз өзенге біраз үнсіз қарап тұрдық.
– Тау өзені көпіріп кеп сөйлейтін мақтаншақ, даңғой адамға ұқсайды, - дедім
мен. – Қарашы: суы тізеге жетпейді, шуы жер жарады.
Меңтай мені құптап, бас изеді.
– Рас. Дала өзені лықсып, үнсіз ағады. Суы да терең болады ғой, – деді ол.
391
Достарыңызбен бөлісу: |