бастайды. 1909 жылы “Оян, қазақ” атты өлендер жинағын бастырып шығарды. Ол өлеңдерінің орны бөлек, халыққа арналған зор үндеу болды. Бұл халқын бейжай жатқан ұйқысынан оятып, “қанау мен езгіден құтылудың жолын ізде. Ө зге халықтарға күлкі мен келемеж, мазақ болма, қазағым! Сана- сезім іңді оятып, сілкін, ж ігерлен” деп, халықты оқу-ағарту мен өнерге шақырған ең алғашқы демократиялық батыл ұран. Көзінді аш, оян қазақ, көтер басты, Өткізбей қараңғыда бекер жасты. Жер кеггі, дін нашарлап, хал һарам боп, Қазағым, енді жату жарамасты!— деп қалың елге жар салды. Ол кезде халықты ашық күреске осылай рухтандырған ержүрек азаматтар көп емес еді. Оның үстіне өлең-жырмен жазылған (үндеудің) арнаудың құдіреті де күшті ғой. Сөз қабілетіне табынған халық ол кітапшаны қолдан-қолға таратып оқыды. “Оян, қазақ” губернаторлардың да ұйқысын бұзғаны мәлім. Омбы, Семей, Орынбор губернаторлары тінту жүргізіп, Міржақып Дула- товты қудалап, түрмеге де қамап үлгерді. Міржақыптың екінш і өлеңдер жинағы 1913 жылы “А зам ат” деген атпен жарық көрді. Ол орыс публицистерімен хат алысып тұрды. Өзінің жазған хаттарында оларды Шы- ғыс мәдениетімен, әдебиетімен таныстырды. “Айқап” газетінде оқу-ағарту, мәдениет, тіл туралы үзбей мақала жазды. Ахмет Байтұрсыновпен бірігіп, “Қазақ” газетін шығарды. “Айқап” журналында, “Ақжол” газетінде жұмыс істеді. 1926 жылы Орынбордағы халық-ағару институтында оқытушы, ал 1927 жылы “Еңбекші қазақ” газеті редакторының көмекшісі болды.
1928 жылы тұтқындалып, 10 жылға лагерьге айдалады. 1935 жылы тұтқында жүріп, Балтық каналының бойындағы Соснавец де ген қиыр түкпірде қайтыс болды.
