Үлкен үйдегі үрей
Сол сабылған халықтың ортасында жақсылықтан үміт етіп
бір перзентке зар болаған Бұлбұл да жүрді.
...Бұлбұлдың апайлары Ресейден шұжық, сары май, қал-
быр да ғы тағамдарды көтере сатып алып, оңтүстік об лыс тар-
ға саудалап, пойызбен ары да бері шапқылап жүрген. Өз де рі
жартылай тоқтаған зауыттардың қысқарған жұмыс күн де-
рі мен аптасына екі-ақ күн жұмыс істейтін. Қалған күндері
саудамен айналысады. Қарқаралыдан Қарағандыға келіп дə-
рі гер ге қаралып жүрген Бұлбұлға бір күні үлкен апайы:
– Бұлбұл, мен осы аптада жұмыстан босай алатын емес-
пін, өткенде алдыртқан майым күйіп барады, Кəмиламен бір-
ге Жамбылға барып қайтшы, менің орныма, – деп жалынды.
– Ой, мен сауда жасай алмаймын ғой, – деген сіңлісіне
– Немене, біз сауда жасап туды дейсің бе? Үйренесің,
ақы ры үйде бос отырсың ғой, «наварын» өзің аласың – деп
тіп ті бастырмалатып жіберді.
– Маратқа не деп айтам? – деп сіңлісі сəл көнгендей бо-
лып еді,
– Мен айтам. Əрі оңтүстікте қазір көріпкел-емшілер де
көп шығуда. «Бес жыл болды тек гинекологке бара бересің,
мүм кін жолың байланып тұрған шығар, ондай да болады
екен. Жолыңды ашып жіберер, соларға көрініп келеді» дей-
мін – деп тіпті қызығушылығын оятты. Содан күйеуінен
рұқ сат алып берген Бұлбұлды апайы өзімен бірге сауда жа-
сайтын Кəмилаға қосып, саудасының мəн-жайын жүре тү-
сін ді ріп, кешкі пойызға мінгізіп, Оңтүстікке аттандырды.
Өмірінде тұңғыш рет оңтүстік жаққа жолға шыққан Бұл-
бұл дың түні бойы ұйқысы қашып, ойдағы-қырдағы жағ дай-
лар есіне түсіп ұйықтай алмады. Сөйтіп жатқанда бір жыл
бұ рын көрген түсі, ондағы Самарқан деген қаланы апасынан
сұ ра ған да «Оңтүстікте, Ташкент қаласының маңында болуы
керек, – деген анасының сөзі есіне түсті. «Əрі оңтүстікте қазір
кө ріп кел-емшілер де көп шығуда. Бес жыл болды тек гинеко-
логке бара бересің, мүмкін жолың байланып тұрған шығар,
|