Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
| Сәуле Досжан
255 мақ беріп жатсам қолымды қысып қояды. Бетіме қарап ұзақ отырады. Балалар келсе қатты қуанып, көзі күлімдеп, қол да- рын ұзақ ұстап тұрады. Бар махаббатын солай сездіретіндей. Оның жағдайы жақсарған сайын менің мазам кетті, жатсам-тұрсам «Ерікті ауруханадан шығарған соң қайда апарамыз, тағы қаңғытып далаға жібереміз бе?», – деп ой- лаймын. Оны тағы далаға жіберуге менің арым барар ма, үйі ме алып келуге қойнымда байым бар. Қаңғып кетсе, оны көр ген балаларым күндердің күнінде «əкемізге қауқарсыз ке зін де қамқорлық жасатпадың» – деп бетіме баса ма дей- мін. Игорьге жағдайымды қалай түсіндірерімді, не істерімді біл мей дал болып жүргенде мені Ерік аяғын басып баладай қаз-қаз тұрып қарсы алатын болды. Палатасына кіргенімнен қуа на ды, ауруханадан шыққан соң қайда баратынынан ха- бар сыз сияқты. Балалар да үйге келсем: – Папам қалай? – Бүгін не деп сөйледі? – Қашан шығады екен? – деп қарсы алады. Қанша айт- қа ны мен əкелері емес пе, ауруханадан шығып қайда барады деп ешқайсысы ойламайды да. Осы үйден кетті, осы үйге ке- леді деп түсінетіндей. Оның тіпті бұл үйге келуге еш құ қы- ғы да жоқ екенін не əкелері, не балалары ойлап жатқан жоқ. Екі оттың ортасында қалған мен. Игорьдың азаматтығы сол, ма ған «сен неге бұрынғы күйеуіңді асырап, тамақ тасып, дə- рі сін жеткізіп жүрсің», – деп жатқан жоқ. Оның тү сі ні гін де мен сол кезінде арақ ішіп, азып-тозып кеткен күйеуіме тек мына бес қызды жасауға қатысты болғаны үшін мін дет ті сияқ ты мын. Бала байланыстырады деген осы ма? Ортамызда балалар тұрғанда өткенімді өшіре алмайтын, ұмыта алмайтын бол ға- ным ғой! Анварға деген от махаббат болды, ортада бала бол- ма ған соң ұмытылды, оны ешкім де, ешнəрсе де есіме тү сі ре бермейді. Игорьмен бірге тұрып жүргеніме жиырма жыл ға жуық та ды, ел жұрт менің күйеуім деп тек бірге көр ген де |