Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
| Сәуле Досжан
45 қон дыр маң дар. Қонса мына кісіні көріп қалады. Өздерің ауыз да ры ңа ие болыңдар. Мүмкін болса, қырдан келгендерді «қо жа йы ның жоқ үй ғой» деп жолатпаңдар, – деп тапсырып қой ған. Өзі қыс бойы көрпеше құрауды ермек етті. Баяғы Арс- лан ның барындай тай-тай мата жоқ, содан қалғандарды құ- рас ты рып төрт-бес төркөрпе жасады. Апасының жасауға бер ген де рі нің астары үлбірей бастаған екен оны ауыстырды. Шəлиғаның күземнен алған жүндерін боятып иіртті. Тау- пан ға көкірекше тоқыды. Əйтеуір қыс та сыр берді-ау. Тап мұндай ұзын, мұндай қорқынышты, мұндай мағынасыз қыс Хадиша ес білгелі болмаған шығар-ау. Жылда қыстың ал- ғаш қы қары өздерінің есік алдындағы қардың еруінен баста- латын. Қырдың үстіндегі жасыл шатырлы қос қабат үйдің ор на лас қан жері биік болған соң ба алтын күрек алдымен сонда соғатын. Көктемінің осы бір жылы лебі осы үйдің қа рын алдымен ерітетін. Таупаны томпаңдап есік алдында қор баң да ған аюдай əкесінің алдында жарасып ойнап жүруші еді. Дү ние-ай, десейші! «Жирен шалы» еркелетіп отыратын екеуін. Соның қадірін білді ме, Хадиша аңдығаны Нұрия бо- лып. Сол базаршылап қайтса тұлданып, соған байы сөйлесе бұл да нып жүруші еді. Ол да бір дəурен екен. Өте шықты, шір кін. Үшеуінің жүрегі бүгінде үш бөлек жерде соғады. Бай ғұс баланы түн баласы əкесінен қалған тамға да кір- гізбейді. Баяғы Нұрия жатқан темір керуетке түнде бүгінде біт тей болып бүрісіп Тауфиық жатады деп кім ойлаған. Бала болса да іші пəлені сезіп, күрсініп барып ұяқтайды. Əдемі түс тер көреді. Баяғыдай əтиі мойнына мінгізіп алады не бол- маса ат болып төрттағандап Таупанды ойнатып жүреді. «Нə- не сі – Нұрияны осылай атайтын татаршалап əкесінің үй ре- туі мен, нəнесі келе жатады, қолында пəрəміші бар. – Таупажан, аузыңды ашшы, – деп. Еркелеп, бұлданып жатып оянып кетеді. Көзін ашса – тас қараңғы, тыныштық. Тек жерге төсек салып жатқан Ермет |