23
Кеш түскен көктемгі және ерте түскен күзгі үсіктер ағаштарға аса зиянды.
Күздің басындағы күтпеген үсіктер сүректенбеген
өркендердің жойылуына
әкеліп соғады.
Үсіктерге шаған, шырша, шамшат, майқарағай сезімтал, ал қайың,
қарағай шетен, балқарағай, қандыағаш төзімді келеді.
Аяздан дің бойымен шытынаған жарылулар біршама жиі кездеседі. Бұл
құбылыс- жер бетінде температураның шұғыл төмендеуінің нәтижесі. Ағаш
сүрегінің жэылу өткізгіштігі
төмен болу салдарынан, сыртына қарағанда ішкі
бөлімінде аз қысылады, содан діннің сыртқы бөлігі тік бағытта жарылуы пайда
болады. Аяздан болған жарылулар көбіне аз майысқақ қабықты ағаштарды
(емен, шаған, шамшат, шегіршіндер) көбірек кездеседі. Мұңдай сүректің
техникалық
сапасы төмендейді, жарылуларды зиянды жәндіктер мекен етіп,
ағаш бүлдіретін саңырауқұлақтардың споралары түседі. Қар аз түскен
жылдары, ұзақ қатты аяздар (-40 С-қа дейін) кезінде ересек шырша
ағаштарының қылқандары қызарып кетеді, содан соң жерге түсіп қалады. Егер
шыршалар қылқанының 60 пайызға жуығын жоғалтса, олар құриды.
Әсіресе, тегіс қабықты жас ағаштар (шырша, граб, майқарағай) үшін ең
көп тараған екі зақым түрі қауіпті: қабық күйігі және тамыр мойының күйіп
кетуі. Қабық күйгенде камбий қабаты өледі
және қабық діңнен сылынып
қалады. Бұл саңырауқұлақ ауруларын туғызады. Күйік бәрінен жиірек жұқа,
тегіс, қабығы қощқыл қара түсті ағаш түрлерінде (майқарағай, шаған, шамшат
және т.б) байқалады. Топырақ үстінің жоғары температурасында (50-60С)
тамыр мойнының күйіп түсуі орын алады.
Достарыңызбен бөлісу: