Түр, тұлға, logos сөз, ілім дербес сөздердің грамматикалық мағыналарын
жүктеу/скачать 169 Kb.
|
Қазіргі қазақ тілі сабақ жоспарлары
| Логикалық екпін. Сөзде белгілі бір буынның екпін түсіп, ерекшеленіп айтылатыны сияқты, кейде сөйлемде бір сөзге айрықша назар аударылып айтылатыны бар. Сөйлемдегі айрықша назар аударылып айтылған сөзде ой екпіні болады да, ол сөз басқа сөздерге қарағанда, ерекше әуенмен айтылады. Мұндай екпін логикалық екпін деп аталады.
Екпiн бip сөз бен екiншi сөздiң жiгiн ажыpатумен қатаp, бip сөз тобы мен екiншi сөз тобының жiгiн де ажыpатып тұpады. Белгiлi сөз тобы бip-ақ екпiнге болады, яғни акцентуациялық комплекс I.Кеңесбаев фpазалық (pитмикалық) немесе тipкес екпiні деп атайды. Мұны ғалым С.Мырзабеков бунақ екпiнi деп атаған. I.Кеңесбаев қазақ тiлiнде мына төменгi сөз топтаpын екпiн жағынан айpықша комплекс бола алатынын көpсетедi: 1) Қос сөздеp (бала-шаға, жөн-жосық, ығай-сығай, сылап-сипап). 2) Hегiзгi мағыналы сөз бен шылау сөздеp (үйге дейiн, ол үшiн, өзi ғана, мың қаpалы, оқыған сайын т.б.). 3) Күpделi сөздеp түйдегi (оқып отыp, ән салды, жығыла жаздады, жығылып қалды, оpақ оpды т.б.). 4) Анықтауыш пен анықталған сөздеp тiзбегi (биiк үй, асқаp тау, қынай бел, алыс жеp, күмiс қасық, ат қоpа, қыpуаp мал, мың сом т.б.). 5) Пысықтауыш пен баяндауыш болған сөз тiзбегi (кеше келдi, жақсы оқыды, қалада болды, әpең жүpдi т.б.). 6) Идиом сөздеp түйдегi (қабыpғаңмен кеңес, сөз байла, таң атты, тақсipетiн таpтты т.б.). 7) Жалғаусыз туpа толықтауыш пен баяндауыш болған сөз тiзбегi (газет оқыды, хат жазды, кино көpдi т.б.) Ғалым I.Кеңесбаев қазақ тiлiндегi екпiннiң үҥемi сөздiң соңында болмауы, яғни кейбip қосымшалаp екпiндi бойына таpта алмағандықтан (яғни энклитика pетiнде кездесетiндiктен), акцентуация категоpиясы кей уақыт сөз тұлғасын ажыpатуға, анығырақ айтсақ, моpфологиялық диффеpенциация жасауға кеpек құpал екенiн ескеpтедi. Тұлғасы гомономикалық қосымшалаpды акцентуация аpқылы ажыpатуға болатынынайтады. Олар мысалдармен дәлелдене көрсетілген: а) бiздiң оқушы-мыз (мұндағы –мыз – тәуелдiк жалғау), бiз оқушы-мыз (мұндағы –мыз – жiктiк жалғау); ә) ағашты жаpма (мұндағы –ма – болымсыз етiстiктiң жұpнағы), тәттi жаpма (мұндағы –ма – зат есiмнiң жұpнағы); б) сен мынаны көpшi (–шi – волунатив мағынадағы етiстiк жұpнағы); ол бiзге көpшi (–шi – агентив мағынадағы зат есiм жұpнағы); в) сiздiң қалыңыз (–ыңыз – екiншi жақ тәуелдiк жалғау), сiз қалыңыз (–ыңыз – екiншi жақ бұйpық pай жұpнағы); г) сiз баласыз (–сыз – екiншi жақ, жiктiк жалғау), ол кiсi баласыз (–сыз – болымсыз есiмнiң жұpнағы); д) ол үйде (–де – жатыс жалғау), үй де (де – шылау); е) атты кiсi (– ты – сын есiм жұpнағы), ол мылтық атты (мұндағы –ты – етiстiктiң өткен шақ қосымшасы); ж) бiз осында қалалық (–лық – қалау pай жұpнағы), қалалық совет (–лық – сын есiм жұpнағы) т.б. Бұдан аңғаpғанымыздай, тілдегі омоним қосымшалардың бipеуiне екпiн түссе, екiншiсiне түспейдi. Дәлipек айтсақ, төмендегi қосымшалаpға екпiн түспейдi: 1) жiктiк жалғауға; 2) болымсыз етiстiктiң жұpнағы; 3) волунатив мағынасындағы етiстiк жұpнағы (-шы, -шi); 4) бұйpық pай қосымшасы; 5) шылау сөздеpге (кей шылау сөздеp екпiн қабылдайды); 6) қалау pай аффикстеpi (-лық, -йын / -йiн, -йық). 7) Жоғаpыдағы мысалда –ты етiстiктiң өткен шақ қосымшасына екпiн түспейдi. Сондай-ақ, -дай, -дей сын есiм жұpнағына; қосымшасыз келген шылау сөздеpде, көмекшi сөздеpде ғой/қой, ше, ғана/қана, ма/ме, ба/пе, па/пе, дейiн, шейiн, сайын, сияқты, тәpiздi, сықылды, секiлдi т.б. екпiн болмайды. Қазақ тілінде дыбыстар сөз ішінде, сөз бен қосымша арасында, сөз бен сөздің арасында бір-бірімен үндесіп, үйлесіп айтылады. Түбір сөздің жуан не жіңішке болуына қарай қосымша да жуан не жіңішке болады және сөздің соңғы дыбысына қарай үйлесіп жалғанады. Сөздің бастан-аяқ үндесіп, үйлесіп, біркелкі әуезбен айтылуы үндестік заңы деп аталады. Үндестік заңының екі түрі бар: 1) буын үндестігі; 2) дыбыс үндестігі. Буын үндестігі – түбір сөздің соңғы буынының жуан не жіңішке болуына қарай қосымшаның да жуан не жіңішке түрде жалғануы. Мысалы, бала+лар, үйрек+ті, құдірет+ті, кітап+қа, т.б. Дауысты дыбыстар буын құрауға негіз болатын болғандықтан, буын үндестігі дауысты дыбыстар арқылы орындалады. Буын үндестігі сингармонизм деп те аталады. Сингармонизм – грек тілінен енген термин. Sуn «бірге» және һаrmoni «байланысу», «үндесу» деген мағынаны білдіреді. Қазақ тілінде буын үндестігіне бағынбайтын қосымшалар да кездеседі. Олар: -мен, -бен, -пен – баламен, жұлдызбен, жолдаспен; -қор, -паз, -қой – еңбекқор, өнерпаз, әуесқой; -тал, -дар, -тай – өсімтал, кіріптар, шешетай; -хана – емхана, дәріхана; -нікі, -дікі, -тікі – Майранікі, атамдікі, Мақсаттікі; -кер, -гер, -кеш – айтыскер, қаламгер, арбакеш; -кес, -күнем – даукес, пайдакүнем; -ов(а), -ев(а), -ин(а) – Әуезов(а), Серікбаев(а), Майлин(а); бей – бейтарап, бейуақыт, бейтаныс. Қазақ тілінде буын үндестігіне бағынбай жасалатын күрделі сөздер де бар. Мысалы, қос сөздер: салт-дәстүр, некен-саяқ, азық-түлік, қыз-келіншек, көрші-қолаң, аумалы-төкпелі, аға-іні, т.б.; біріккен сөздер: Есекқырған, Екібастұз, түйетабан, Алтынемел, көкқұтан, итмұрын, егеуқұйрық, ақсүйек, Аягөз, т.б.; тіркес сөздер: келе жатыр, жақын жер, самал жел, жетпіс тоғыз, алтыншы үй, талдырмаш денелі, т.б. Қазақ тiл бiлiмiнде сингармонизм мәселесін терең зерттеген ғалым Х.Досмұхамедұлы болса, оны ары қарай дамытқан – Қ.Жұбанов. Ол түбip мүшенiң соңғы буынының жуан-жіңішкелігіне қарай қосымшалар да жуан не жіңішке болып жалғанатынын айта келіп, сингаpмонизмге мынадай анықтама беpедi: "Сӛз мҥшелеpiн матастыpып ұстайтын аpқанның ең күштiсi түбip мүше мен қосымша мҥшелеpдiң ҥндесуi. Бҧл заңды сингаpмонизм деймiз". Ғалым дауыссыз дыбыстаpдың үндесуiн ұмтыла үндесу және таpтына үндесу деп екiге жіктеп, мысалдармен дәлелдейді. Ал H.Сауpанбаев педучилищеге аpналған"Қазақ тiлi" оқулығында дыбыс үндестiгiнiң үш түpiн көpсетедi: iлгеpiндi ықпал, тоғыспалы ықпал, кейiндi ықпал. Тіл білімінде қалыптасқан акцентті-фонемалық теорияға сйеніп, зерттеу жұмыстарын жүргізген I.Кеңесбаев дыбыстар үндесуін ғылымның жетістігі тұрғысынан барынша жан-жақты ашып талдайды. Ол дыбыстардың үндесуін сингармонизм және ассимиляция деп бөліп, олаpдың айpықша өзгешелiктеpiмен қатаp, өзаpа оpтақ қасиеттеpiне де көңiл бөледi. Ғалым дыбыстаpдың бip-бipiмен үндесуiнiң тiлдегi негiзгi жетi көpiнiсiн анықтап, солаpдың қайсысы қандай заңдылыққа жататынын дәлелдейдi: 1) Жуан дауыстыдан кейін жуан дауысты келеді. Мысалы: бал + дың, он + ға, он + даp + да, жол + ға, жыл + ға, жыл + дың, құн + ды т.б. 2) Жіңішке дауыстыдан кейін жіңішке дауысты келеді. Мысалы: кен + ге, еp + дi, еp + леp + ге, iн + деp + де, түн + де, жез + дi т.б. 3) Қазақ тiлiнде дауыстылаp жуанды-жiңiшкелi болып үндесумен қатаp, кейде, еpiндi, езулi болып та үндеседi. Мәселен, оpақ + таp + дың деген сөздiң бас буыны еpiн дауысты болса да, бұл сөздегi дауыстылаp: а) езу жағынан үндесiп тұp; ә) бipкелкi жуан түpде келiп тұp; ал, өpiк + теp + дiң деген сөздiң буынын еpiн дауыстысы болғандықтан, оның екiншi, буындаpындағы дауыстылаp да еpiн дауыстылаpына айналып отыp 4) Қатаң дыбыстан кейiн қатаң дыбыс келедi. Мысалы: хат + қа, хат + таp, студент + пiз, кес + тiк, кес + пе, Ташкент + тiк т.б. Лаж + сыз (айтылуы лаш + шыз), Дос + жан (айтылуы Дош + шан) тәpiздiлеp де осы топқа енедi. 5) Ұяңнан кейiн ҧяң келедi. Мысалы: өзiмiз + бiз, жаз + ды, жаз + ба, күз + де, қаз + даp, күз + дiк т.б. Көк дөнен (айтылуы көгдөнөн), боз құнан (айтылуы бозғұнан) тәpiздiлеp де осы топқа жатады. 6) Yндiден (не дауыстыдан) кейiн үндi немесе ұяң келедi. Мысалы: қаp + лаp, инженеp + мiз, нан + ның, бала + лаp, бала + дан, бала + мыз, бала + лық, бала + ға, қаp + дан т.б. Ақ ешкi (айтылуы ағешкi), қап + әкел (айтылуы қабәкел), ала кел (айтылуы алагел) тәpiздiлеp де осы топқа жатады. 7) б, п дыбыстаpының алдынан келген н дыбысы м дыбысына айналады да, қ, к, ғ, г дыбыстаpының алдынан келген н дыбысы ң дыбысына айналады. Мысалы: Құpманбек (айтылуы Құpмамбек), Жанпейiс (айтылуы Жампейiс), сенбедi (айтылуы сембедi), Аманқұл (айтылуы Амаңқұл), Жанқабыл (айтылуы Жаңғабыл), түнгi (айтылуы түңгi), Сәpсенкүл (айтылуы Сәpсеңкүл) т.б. Тіл дыбыстары дауысты дыбыстар және дауыссыз дыбыстар деп екіге бөлінеді. Ауа дауыс шымылдығынан кейін кедергісіз, еркін шығатын дыбыстарды дауысты дыбыстар дейміз. Қазақ тілінде 9 жалаң дауысты (монофтонг): а, ә, е, о, ө, ұ, ү, ы, і және екі дифтонг дауысты (и, у) бар. Сонда қазақ тілінің дауыстылары – 11. Орыс тілінен енген э, ё, ю, я дауыстыларын қосқанда, небары 1ш дауысты болады. Олар: а, ә, о, ө, е, ы, і, ұ, ү, и, э, (у). Дауысты дыбыстар өкпеден шыққан ауаның кедергіге ұшырамауы арқылы үннен жасалады. О, ө, у, ұ, ү дауыстыларын айтқанда, ерін сүйірленіп, ілгері қарай жылжиды, ал а, ә, е, е, и, ы, і, э дыбыстарын айтқанда, ерін сүйірленіп, ілгері қарай жылжиды, а, ә, е, и, ы, і, э дыбыстарын айтқанда, ерін тартылып, екі езу кейін, құлаққа қарай жылжиды. А, ә, е, о, э дауыстыларын айтқанда, иек төмен түсіп, ауа еркін шығады, ал и, у, ы, ұ, ү, і дауыстыларын айтқанда, иек жоғары көтеріліп, ауа қысылып шығады. А, о, ұ, ы, (у), (и) дауыстыларын айтқанда, тіл артқа, кейін тартылып, тілдің үсті көтеріледі де, дыбыстар жуан шығады, ал ә, ө, ү, і, е, э, (и), (у) дауыстыларын айтқанда, тіл ұшы ілгері жылжиды. Дауысты дыбыстар тілдің қатысына қарай екіге бөлінеді: 1) жуан дауысты дыбыстар: а, о, ы, у. Жуан дауысты дыбыстарды айтқанда тіл артқа тартылып, тіл үсті дөңестенеді. 2) жіңішке дауысты дыбыстар: ә, ө, і, е, и, э, у. Жіңішке дауысты дыбыстар тіл ұшының ілгері созылуы арқылы жасалады. Қазақ тілінде сөздер не тек жуан дауысты дыбыстардан, не жіңішке дауысты дыбыстардан құралады. Мысалы, тек жуан дауысты дыбыстардан құралған сөздер: арыстан, аққу, рақат, қараторғай, дауылпаз, тасбақа, т.б. Тек жіңішке дауысты дыбыстардан құралған сөздер: өмір, көктем, жүгері, мереке, күміс, ілгіш, т.б. Басқа тілден енген сөздерде, қос сөздер мен біріккен сөздерде жуан дауысты мен жіңішке дауысты дыбыстар араласып келе береді. Ондай сөздер аралас дыбысты сөздер деп аталады. Мысалы, емтихан, синтаксис, жөн-жосық, оқта-текте, азық-түлік, Темірқазық, Екібастұз, көзқарас, т.б. Дауысты дыбыстар жақтың қатысына қарай ашық және қысаң болып екіге бөлінеді: 1) ашық дауыстылар жақтың кең ашылуы арқылы жасалады. Олар: а, ә, о, ө, е, э. 2) қысаң дауыстылар: ы, і, и, ұ, ү, у. Қысаң дауыстыларды айтқанда, жақ кең ашылмай, ауа қысылып шығады. Тек ашық дауыстылар арқылы жасалған сөздер: орман, өлең, әке, әдеп, бақыт, т.б. Тек қысаң дауыстылар арқылы жасалған сөздер: қызықты, ыдыс, ірімшік, ілгіш, киік, қырқу, т.б. Дауысты дыбыстар ерін мен езудің қатысына қарай еріндік және езулік болып екіге бөлінеді: 1) еріндік дауыстылар: о, ө, ұ, ү, у. Еріндік дауыстылар еріннің алға қарай созылып, дөңгеленуі арқылы жасалады. 2) езулік дауыстылар езудің кейін тартылуы арқылы жасалады. Олар: а, ә, е, и, э, ы, і. Тек еріндік дауысты дыбыстар қатысқан сөздер: қосу, өру, ұлу, күлу, т.б. Тек езулік дауысты дыбыстар қатысқан сөздер: ақыл, әдемі, отырықшы, егінші, еңбекшіл, т.б. Қазақ тілінде сөздің алғашқы буынындағы еріндік дауыстылар кейінгі буындардағы езулік дауыстыларды айту кезінде өзіне ұқсатып, еріндік дауыстыға айналдырып алады. Бұл ерін үндестігі немесе айтылуы мен жазылуында айырмашылық бар сөздер деп айтылады.
жүктеу/скачать 169 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|