Тантай (ыржыңдап). Алмағанда. Жас иіс.
Көбен. Ақбөпе – сұлудың сұлуы. Оны алған соң басқа қатындарын ұмытады бұл әлі-ақ.
Тантай. Ұмытпаймын. Кезек-кезек жатып жүремін жандарына.
Мақұлбек. Сөзің құрысын!
Тантай. Ой ақсақал-ай, білеміз ғой сізді де, талай әйелді сорлатқансыз.
Көбен. Тәкең дұрыс айтады. Небір бұраң бел сізден қалған.
Мақұлбек.Қойыңдар-ей, көргенсіздер! Сендерді Ноқаң ауылының балалары деп кім айтады?
Тантай (екпіндеп). Менің әкем де жек көрмейді жақсы қатынды. Жек көрсе, шешемнің үстіне арғын апамды алар ма еді?
Мақұлбек.Сен Ноқаңдай, Ақбөпе Ақымай жеңешемдей болсаңдар, арман, қане.
Көбен.Тәкеңді қайдам, Ақбөпе арғын апамнан асып түспесе, кем болмайды.
Мақұлбек. Онда барыңдар, айтыңдар, Ақбөпе күні ертең келін болып түскенде беті күйетіндей іске бармасын.
