Мемлекеттік басқару субъектісіне мемлекет атынан қоғамда басқару функцияларын жүзеге асыратын адамдар жатады. Бұл функциялар басқару объектісін әртүрлі ұйымдық-құқықтық нысандарда (мемлекеттік кәсіпорындар, мекемелер және т.б.) құрайтын басқа адамдарға қатысты жүзеге асырылады. Сонымен қатар, қоғамды басқару жүйесінде адамның бір мәртебесінің екіншісіне өзара тәуелділігі мен өзара ауысуы байқалады. Сондықтан мемлекеттік басқаруды кадрлармен қамтамасыз ету, басқарушы персоналдың сапалық құрамы көбінесе қоғамның даму деңгейіне, оның еңбек ресурстарының жағдайына байланысты болады.
Еңбекті қолданудың жеке секторына келетін болсақ, бұл жерде кәсіпкерлікті ерекше атап өткен жөн. Бұл жеке меншік құқығына негізделген, мүлікті пайдалану, тауарларды өндіру, сату, жұмыстарды орындау, қызметтерді көрсету арқылы таза кіріс алуға бағытталған азаматтар мен заңды тұлғалардың дербес, бастамашыл қызметі. Кәсіпкерлік қызмет кәсіпкердің атынан, оның тәуекел етуімен және мүліктік жауапкершілігімен жүзеге асырылады. Бұл ретте мемлекеттік органдардың жекелеген кәсіпкерлік субъектілерінің артықшылықты жағдайын белгілейтін нормативтік құқықтық актілер қабылдауына тыйым салынады.
Еңбекті қолданудың жеке секторына келетін болсақ, бұл жерде кәсіпкерлікті ерекше атап өткен жөн. Бұл жеке меншік құқығына негізделген, мүлікті пайдалану, тауарларды өндіру, сату, жұмыстарды орындау, қызметтерді көрсету арқылы таза кіріс алуға бағытталған азаматтар мен заңды тұлғалардың дербес, бастамашыл қызметі. Кәсіпкерлік қызмет кәсіпкердің атынан, оның тәуекел етуімен және мүліктік жауапкершілігімен жүзеге асырылады. Бұл ретте мемлекеттік органдардың жекелеген кәсіпкерлік субъектілерінің артықшылықты жағдайын белгілейтін нормативтік құқықтық актілер қабылдауына тыйым салынады.
Дара кәсіпкерлік өзіндік немесе бірлескен кәсіпкерлік түрінде жүзеге асырылады.
Құқықтың әр саласы өзінің мазмұны мен ерекшеліктерімен басқалардан ерекшеленетін қоғамдық қатынастардың белгілі бір, салыстырмалы түрде тәуелсіз тобын реттейді.
Құқық жүйесін құру, оны салалар мен институттарға бөлу әлеуметтік қатынастардың жекелеген топтарының біртектілігі мен тәуелсіздігімен байланысты. Басқаша айтқанда, құқық салалары мен олардың институттарын ажыратудың негізгі критерийлерінің бірі құқықтық реттеу пәні, яғни заңның жекелеген салаларының нормалары тарапынан реттеу объектісі болып табылатын қоғамдық қатынастар болып табылады.
Еңбек құқығының мәнін түсіну үшін, ең алдымен, заңның осы саласының нормаларымен реттелетін қоғамдық қатынастар шеңберін анықтау қажет. Еңбек, адамдардың материалдық және рухани құндылықтарын өндірудегі мақсатты қызметі ретінде, жалпы ұғым болып табылады. Адамның кез-келген іс-әрекетінің негізі-еңбек. Кең мағынада, бұл адамның жұмыс істеу қабілеттерін жүзеге асыруы туралы. Бұл өз кезегінде әртүрлі құқық салаларының (еңбек, әкімшілік, азаматтық және т.б.) нормаларымен реттелетін көптеген қатынастарды тудырады.
