өткеннен гөрі прогрессивті саналатын казіргі уақыт пен болашакты түсіндіреді. Философиядағы центрацияның үлгісі субстанциалистік редукционизм болып табылады, ол әлемдегі барлык эралуандылыкты козғалмайтын, түрақты, түпкі мэнділіктен шыгарады. Бұл түпнегіз эр түрлі материал кейпінде болады. Осы субстанциалистік редукционизм бүкіл еуропалык онтологияда болмыс туралы ілім ретінде мойындалған. Болмыс әлемдегі адам онтологиясы күрылымының әр түрлі нұскаларын камтамасыз ететін түрақтылықтың абсолютті кепілі ретінде көрінеді. Болмыс туралы ілімнің өзі (онто-логия), діни философияның (тео-логия) әр түрлі нүскалары, сонымен катар социумның жетілген мақсаты ретіндегі қоғамдык идеал туралы концепциялар (телео-логия) логоцентризмнің эр түрлі жорамалдары болып табылады. Осыдайша, бүкіл еуропалык метафизика, логоцентризмінің өзегі болмысты «қатысу» аркылы анықтау болып табылады. Болмыстың философиялык стратегияларының бүкіл тарихының ізденумен жэне аныктаумен айналыскан негізінің, бастауының, орталығының кез-келген атауы, Дериданың пікірінше, мәнділік, өмір сүру, субстанция, субъект, трансценденталдык, сана, Құдай, адам жэне т.б. үғымдармен айкындалатын «катысудың инварианты» белгілері ғана болды. Центризм эркашан да кұрылымның түпнегізге тәуелділігін қамтамасыз етеді. Дерриданьщ пайымдауынша, орталықтың функциясы (қызметі) жүйе элементтерін түрактандырудан көрінеді, мейлі ол метафизикалык, психологиялық, экономикалық, саяси, теологиялық т.б. болсын. Логоцентристік жүйенің қаншама күрделілігіне карамастан, центризм эркашан да оның ұйымдасуы мен тепе-теқдігін камтамасыз етеді.
