дәлірек айтсак, біз нені іздейміз, «өмір мағынасы» деген ұғымның өзіне кандай мэн береміз жэне қандай жағдайларда біз оны жүзеге асты деп санаған болар едік? «Мән-мағына» дегенде біз «парасаттьшық» дегенді шамалаймыз. «Парасатты» деп біз салыстырмалы мағынада максатқа сай келетіннің бәрін, мақсатка дұрыс жолмен апаратынньщ бэрін немесе оны іске асыруға көмектесетінді атаймыз. Қойылған максатка сай оны іске асыруға багытталған жүріс- гұрыс парасатты, бізге максатымызға жетуге көмектесетін кұралдарды пайдаланган парасатты немесе түсінікті. Бірак дэл сол максаттың өзі сөзсіз парасатты немесе саналы іүсінілгеннен жағдайда - мұның бэрі тек салыстырмалы парасатты. Біз салыстырмалы магынада «парасатты» деп мысалы, ѳмірге бейімделе алатын, акта таба алатын адамның жүріс-тұрысын айтамыз; байлықты, қоғамдағы лазауымды жагдайды біз талас тудырмайтын жэне осы мағынада «парасатты» игіліктер деп танимыз. Егер де біз өмірден түңіліп, оның кысқалығынан, оның игіліктерінің бэрінің тураксыздығынан немесе олардың барлығының біздің жанымызды ақиқат канағаттанушылык экелмейтіндігінен өмірдің «мағынасыздығын» байкап, осы 258
үмтылыстарымыздың максатының таласты екенін мойындасак, сол жүріс-тұрыстың өзі салыстырмалы болғандыктан, яғни өз максатына катысты парасатты жэне саналы түсінілген болсада, абсолютті тұргыда бізге парасатсыз жэне мағынасыз болып көрінеді. Кәдуілгі адам өмірінің басым мазмүнына катысты бұл солай да ғой. Біз көптеген адамдардың өз бойындағы күштің жэне уақытының басым көпшілігін максатка сай істерге арнайтынын көреміз, олар элде-бір мақсаттарға жетуді ойлап кам
