Әдеби KZ
– Сағынова Зайкүл, - деді Жомартбек бір қолымен тұтқадан ұстап, дәліздегі
бізге де, іштегі оқытушыға да естірте дауыстап.
Өйткені оқытушы студенттерді өз емтиханына бөгелтпей кезекпен кіргізіп
тұруды Жомартбекке тапсырған болатын. – Сіздің кезегіңіз келді, емтиханға
кіріңіз.
Зайкүл есік жанына жеткенде дар алдына келгендей құп-қу боп кетті. Оның
кішкентай бөгеліп, жүрегімді тоқтатайын дегеніне Жомартбек қараған жоқ.
– «Шегінуге жол жоқ - артымызда Москва!» – деді де, Зайкүлді қолды-аяққа
тұрғызбастан есікті шалқасынан ашып, ішке еріксіз кіргізіп қоя берді.
Енді біз Зайкүлдің тілеуін тіледік. Есіктің кілт салатын тесігінен кезек-кезек
сығалап, оның қандай күйде отырғанын байқаймыз. Содан соң тағы біраз
тым-тырыс бола қаламыз.
Осы кезде өксік қысып, солқ ете қалған Сақила дыбысы естіледі.
– Саспа, Сакила, - дейді Жомартбек алақанын бипаздай сермеп. – «Бәрі өтеді,
бәрі өзгереді» деп, мен емес Гераклиттің өзі айтқан. Ендеше бұл да өзгереді -
сенің екің үшке түзетіледі.
– Қалай? – дейді Сакила көзін сүртіп.
– Былай. Қазір Зайкүл бес алып шығады. Содан соң...
– Иә, содан соң? – дейді Сақила Жомартбекке, ол бейне бір өлімнен
құтылудың жолын айтатындай-ақ, жалбарына қарап.
– Содан соң Қанипа екеуі оқытушыға оңаша кіреді де, ортаға алады. Қанипа:
«Ағай,
Сақилаға үш қойып берсеңізші» дейді көзін құбылтып. «Иә, сөйтіңізші, ағай»
дейді
144
Достарыңызбен бөлісу: |