395
шындыққа көз жұма қараудан аулақпыз. Ахмет Байтұрсынов 1926 жылы
өзінін әйгілі «Әдебиет танытқышын» кітап қып бастырып шығарды. Бұл
біздің жыл санауымыздан үш жүз жиырма алты жыл бұрын Эллада елінде
жарық көрген Аристотельдің атақты «Поэтикасы» тәрізді сөз өнерінің
болмысы мен бітімін жүйелі байыптайтын қазақ топырағындағы тұңғыш
теориялық зерттеу еді»
113
.
А.Байтұрсынұлы «тағдыр тәлкегіне» түскен тұста «Әдебиет
танытқыш» та авторымен бірге жойылып кетті. Бұл еңбекті пайдалану
былай тұрсын, оның атын атаудың өзі қылмыс боп есептелді.
Ғалым
қалыптастырған әдеби терминдерді қолданған Есмағамбет Ысмайылов
пен Зейін Шашкиннің жазбалары да «Әдебиет танытқыштың»
аяғын
құшқаны белгілі.
ХХ ғасырдың 70-жылдардарына дейін студент-филологтар мен
журналистердің қолында жүрген бірден бір құрал – Қажым Жұмалиевтің
орта мектепке арналған «Әдебиет теориясы» ғана болғанын З.Қабдолов
осы зерттеу-мақаласында қадап-қадап айтады.
Кейін «Ахаңның әдеби қисындары» зерттеуі ғалымның «Көзқарас:
Талдаулар мен толғаулар» (1996) және «Сөз өнері» кітабына енген. Біз
2007 жылы «Санат» баспасынан жарық көрген «Сөз өнерінен» алып
пайдаландық.
Зерттеу-мақала өзгертілмей, түпнұсқа қалпында берілді.
Достарыңызбен бөлісу: