137
Драмалық шығармалар актыларға немесе оқиғаларға бөлінеді.
Бұл актыларға бөлінушілік сахна жағдайының керек етуінен шығады.
Актыларға бөлудің кейде оқиғаны
дамытуға да керектігі бар, өйткені
сол актыға бөлу арқылы оқиғаны уақыт жағынан кідіртуге болады.
Актылардың арасында болатын үзілістер немесе антракт ойын
көрушілерге демалыс беру үшін, декорацияны өзгерту үшін, актерлердің
боянуы үшін керек. Кейде декорация жиі ауысып отырады. Пьесаның бұл
қысқарақ
бөлімін
көрініс
(картина) деп атайды. Әр акт сонымен қатар
және көрінісі құбылыстарға бөлінеді.
Көрініс
– әуелгі қатысушылардың
тобы өзгермей тұрғандағы пьесаның бір бөлшегі.
Әдебиет тектері – эпос, лирика және драма туралы сөз қозғағанда айта
кететін бір нәрсе, бұлардың бір-бірінен өзгешеліктерін мәңгілік және
бір-біріне ауыспайды деп ұқпау керек. Эпос, лирика, драмаларды тарихи
дамуы
жағынан алып қарасақ, бұлар бір-бірімен тығыз байланысты.
Алғашқы қоғамда же ке эпос та, лирика да, драмалар да болған емес,
барлығы бір нәрсе болды.
Кейінірек өзара бөлінді, бірақ олардың
байланы сы күні бүгінге дейін мүлде жойылған жоқ.
Эпостық шығармаларда оқиғаны лирикамен суреттейтін кезеңдер де
болады. Мысалы, «Қобыланды» – эпостық поэ ма, бірақ оның лирикалық
жері де бар. Лирикамен жазылған шығармаларда оқиғаны баяндап
кететін жерлері де аз кездеспейді. Эпостық немесе кейде лирикалық
шығармаларды, сахнаға арналып жазылмаса да, оның құрылыстарына
қарағанда драмалық шығармаларға өте жақын болуы, оларды театр
ойынына пайдалануға мүмкіндік береді.
Достарыңызбен бөлісу: