128
көп жылдық тәжірибе қажет. Бірақ тіпті бұдан кейін де олар қай
заттар маңыздырақ екенін онша жақсы анықтамайды.
Балада
мұндай тәжірибе жоқ. Ол үйренгенше өзіне де, оның ата-анала-
рына да шыдамдылық пен табандылық көрсетуі керек.
Мысалы, Минерва Сейфус өз жасындағыларға қарағанда өте
дамыған бала. Ол жүруге үйренгенде, осы жастағы барлық
балалар сияқты, әр түрлі заттарды аударған немесе құлатқан. Бір
күні ол күл сауытын аударып алды. Шешесі ашуланып, келесі
жолы бұл жағдайдың қайталанбауын сұрады. Анасы үшін күл
сауытының өз орнында тұрып, оған күлді сілку маңызды болды.
Бірақ қандай жетілген болса да, Минерваның жасындағы қыздың
назарын қарапайымдау нәрсе аударды: күл сауытының ішіндегісі
емес, оның сырт келбеті. Ол өз әрекеттерімен анасының көңі-
лінен
шығуды қалайды, бірақ Минервада бұған жету жайлы
жалған елес қалыптасты. Күл сауыты көгілдір түсті болған еді.
Минерва анасының тілін алып, ешқашан көгілдір заттардың
біреуіне де тиіспеймін деген шешім қабылдайды. Келесі күні ол
ашық жасыл түсті күл сауытымен ойнай бастады. Анасы осы
үшін «Мен сенен енді ешқашан күл сауытымен ойнамауды
сұрадым емес пе!» – деп оған ұрысты. Минерва түсінбеді: өйткені
ол анасының талабын түсінуіне сәйкес, барлық көгілдір заттар-
дан аулақ жүруге тырысқан еді. Бірақ оған жасыл түстісімен
ойнағаны үшін ұрсып жатыр! Анасы өз қатесін түсінген соң
қызына түсіндіріп айтты: «Қарашы, бұл – күл.
Мына сауыттар
осы үшін қажет. Күл сауытында осы сұр ұнтақ жатады. Осылар
жатқан ештеңені төңкерме!» Тек сонда ғана Минерва алғаш рет
күл сауытының көгілдір тәрелке емес, сұр ұнтақ жатқан зат
екенін түсінді. Осыдан кейін бәрі түзелді.
Егер ана баланың қиыншылықтарын дұрыс бағаламай,
түсініксіздіктерден қашу үшін әр түрлі заттарды анық түсіндір-
месе, жазалау балаға мағынасыз болады. Егер бұл бірнеше рет
қайталанса, ақырында ол жақсы болуға тырыспай,
өзін қалай
ұстағысы келсе, солай ұстайды. Өйткені одан не күтетінін
ешқашан түсінбейтінін сезеді. Баланың ойын жазалау, бұл уақыт
өткен сайын әрекеттерге тәуелсіз қайталанып отыратын кездей-
соқ «Көру актілері» деген ойға келуі мүмкін. Сонда да жаза-
лаулар онда реніш тудырады және ол анасынан өшін алу үшін
дөрекі әрекеттерге баруы мүмкін. Бұдан бірқатар жағдай-
129
ларда миссис Сейфус сияқты, яғни балаға қойылатын талапты
екіұшты етпей, нақты түсіндіру арқылы құтылуға болады.
Бала негізінен өмірдің маңызды мәселелерімен –
демалу
және тамақтанумен айналысады және ең алдымен, осылармен
қамтамасыз етіледі. Ересек адам (сенімділіктің әр түрлі дәре-
жесінде) қалыпты жағдайда өзінің тамақтану уақытын біледі.
Сәбидің қажетті жағдайлар туралы түсінігі болмауынан мұндай
сенімділігі жоқ. Бірақ сәби көп нәрсенің анасына байланысты
екенін біледі. Біраз уақыттан соң балада ашығу мен қорқыныш-
тан қорғанудың бір амалы анасының өзін жақсы көруіне
байланысты екендігі туралы көзқарас қалыптасады да,
өз ана-
сының сүйіспеншілігін баса сезінбей, күдіктенсе, онда ол
жасқаншақ және тынымсыз болып өседі. Егер анасы баланың жас
ерекшелігіне орай түсініксіз бір нәрсе істесе, бұл да баланы
күйзелтеді. Егер баланы емізіп отырған кезде анасы ауру әкесіне
қамқорлық көрсету үшін ешбір мейірбандық танытпастан емізуін
тоқтататын болса, бұл жағдайда бала анасының өзіне деген
сүйіспеншілігін, қамқорлығын
жоғалтқандай сезініп, үрейленуі
мүмкін. Шошынған бала – ол бақытсыз және қиын бала. Ол
жоғарыда сипатталғандай, өзін шошындырғаны үшін кек алуға
болатынын түсінген кезде, осы мүмкіндікті пайдалануы ықтимал.
Ол өзіне қай қылығы пайдасынан гөрі зиянын көбірек тигізетіні
жайлы ойлануға қабілетті емес. Сәби өмірі, біз – ересектер түсіне
бермейтін жаңалықтар мен ғажайыптарға толы. Ойланып
көріңізші, бала үшін дүниеге келу – қандай ғаламат дүние! Ал
алғашқы рет кітапты көру ол үшін қандай таңғаларлық құбылыс
десеңізші! Анасы оған қарамен белгіленген бір затты «мысық»
деп түсіндіреді. Оның білуінше, мысық деген үлпілдек жұмсақ
жануар емес пе? Қалайша қара
сызықтар сол жұмсақ жануар
болуы мүмкін? Мұның бәрі ол үшін таңғаларлық жағдай ғой!
Осының бәрі туралы ол көбірек білгісі келеді.
Достарыңызбен бөлісу: