Пайғамбарымыздың бала кезінде көкірегінің жарылу оқиғасы: Пайғамбарымыз емшектес бауыры Абдуллаһпен және Сағдұлдарының
балаларымен бірге қозыларды өріске шығарып, үйдің арт жағында ойнап
жүрген болатын. Кенеттен екі ақ киімді кісі пайда болып, Пайғамбарымызды
(с.а.с.) алып жерге жатқызып, көкірегін жарып қайта жабады. Абдуллаһ
дереу асығып анасы Халимаға келді де:
– Ана, құрайыштық бауырым бар емес пе, соны ақ киімді екі кісі ұстап
алып, жерге жатқызып, ішін жарды, сосын қайтып жапты (Әнас ибн Мәлик
(р.а.) Пайғамбарымыздың көкірегінде бала кездегі оқиғадан тыртық қалып
кеткенін айтады. Қараңыз: Мүслим, Сахих, 1\147 (162)) , – деді. Ата-
анасының үрейі ұшып, жүгіріп айтқан жерге барды. Шынында, кішкентай
Мұхаммедтің түрі бозарып кетіпті. Халима мен Харистің жүрегі аузына
тығылып, не болғанын сұрады:
Сонда Пайғамбарымыз (с.а.с.): – Ақ киімді екі кісі келді. Бірінің
қолында іші қарға толы алтын ыдыс бар екен. Сосын мені жерге жатқызды.
Көкірегімді ашып, жүрегімді шығарып, екіге бөлді. Ішінен қара бір нәрсені
алып тастады. Жүрегім тап-таза болғанға дейін ішін мұзды сумен жуды.
Сосын бірі екіншісіне: «Мынаны үмбетінен он адаммен таразыға тарт», –
деді. Он адаммен мені таразыға тартты, мен ауыр бастым. Сосын: «Оны
үмбетінен жүз адаммен тарт», – деді. Жүз адаммен тартқанда тағы да мен
ауыр бастым. «Оны үмбетінен мың адаммен тарт», – деді. Тағы да мен ауыр
бастым. Мұны көрген әлгі кісі: «Оны еркіне жібер! Аллаһқа ант етемін,
барлық үмбетімен тартсаң да, ол бәрінен басым түседі », – дегенді айтты» (26
Ибн Хишам, Сира, 1\301; Табари, Тарих, 2\128) .
Тағы бір риуаятта Әнас ибн Мәлик былай дейді: « Расулаллаһ бала
кезінде ойнап жүргенде Жәбірейіл келіп, оны ұстап жерге жатқызды да,
кеудесін жарып, жүрегінен ұйыған қан алды. Сосын Пайғамбарға (с.а.с.):
«Шайтанның сендегі нәсібі, міне, мынау», – дейді. Іле жүрегін алтын
ыдыстың ішіндегі зәмзәм суымен жуып, қайта орнына қойды. Жанындағы
балалар «Мұхаммедті өлтірді», – деп жүгіріп, Пайғамбарымыздың (с.а.с.) сүт
анасына барады. Бала Мұхаммед өз-өзіне келгенде, жұрт оның өңі қашқанын
көреді ». Әнас ибн Мәлик сөзін жалғастырып: