Сборник научных статей научно-практической конференции «Байтанаевские чтения-Х»

137 
ӘОЖ
ФРАЗЕОЛОГИЗМДЕРДІ МЕҢГЕРТУДІҢ ТӘРБИЕЛІК МӘНІ
Байғұтова Динара Нышанқызы – ф.ғ.к., доцент, 
Сазанбекова Жансая Нұрлыбекқызы – 117-28 оқу тобының студенті,
Оңтүстік Қазақстан мемлекеттік педагогикалық университеті,
Шымкент, Қазақстан 
Summary 
This article discusses educational goals and directions in mastering phraseological units.
 
Тәрбие 

мәңгілік, қасиетті, жалпы ұғым. Адам қоғамының пайда болуына 
байланысты туындап, қоғамда өмір сүріп жатқан шақта ол жойылмайды. Ол 
адамның дамуына өндіргіш күштерді дайындауға қажет деп саналады. Тәрбие 

жеке тұлғаның санасына мінез-құлқына, дұрыс қалыптасуына әсер ететін құрал. 
Тәрбие 

халықтың ғасырлар бойы жинақтап, іріктеп алған озық тәжірибесімен 
ізгі қасиеттерін жас ұрпақтың бойына сіңіру, олардың айналамен қарым-
қатынасын, өмірге көзқарасын және соған сай мінез-құлқын қалыптастыру 
құралы. Әл-Фараби: «Тәрбиелеу 

халықтар бойына білімге негізделген 
этикалық ізгіліктер мен өнерлерді дамыту», 

деген болатын [1, 18]. 
Тәрбиенің мәні, біріншіден, қоғам үшін саналы, белсенді, іскер азаматты 
қалыптастыру болса, екіншіден, жеке адам үшін оны өмір сүре білуге, өзін 
қоршаған ортамен қарым – қатынас жасай білуге үйрету. Қоғамдық тарихи 
дамудың әр кезеңінде тәрбие өзінің қажеттілігіне, мазмұнына, формасына қарай 
нақты тарихи сипатта болады.
«Қазақстан Республикасының тәлім-тәрбие тұжырымдамасында (1999)» 
«тәрбиенің негізгі мақсаты – дені сау, ұлттық сана-сезімі оянған, иманды, 
ақылды, парасатты, рухани ойлау дәрежесі биік, ар-ожданы мол, еңбекқор, 
іскер, талғамы жоғары және бойында тағы да басқа ізгі қасиеттері бар азаматты 
тәрбиелеу» деп белгіленген [2, 14]. 
Тәрбиенің міндеттері: 
– тәрбиелік жаңа жетістіктердің ұлттық тәрбиеге негізделген әдіс-
тәсілдерді пайдалана отырып, оқушылардың ұлттық сана-сезімін, имандылық 
қадір-қасиетін қалыптастыру; 
– оқушылардың білімге, ғылымға деген ықыласын арттыру, ақыл-ой 
қабілетін, дүниетанымдық көзқарасын қалыптастырып, білімнің барлық 
саласын игеруге, тәрбие жүйесінің талабына сай, қоғамдық-мәдени іс-
шараларына араластыру; 
– оқушылардың интеллектуалдық білімін нығайту мақсатымен, 
балалардың қабілетін дамытуға тәрбие жұмысы арқылы ықпал ету; 
– мәдени іс-шараларда жас ұрпақтың мәдени мұра мен білімді жүйелі 
меңгеруге, рухани құнды игіліктерін бағалай білуге тәрбиелеу; 
– ұлттық мәдениет пен өнер негізінде жан-жақты эстетикалық тәрбие беру, 
әдемілікке, сұлулыққа, білікті маман даярлауға тәрбиелеп үйрету [86, 15]. 
Ақын-педагог М.Жұмабаев тәрбиені төртке бөліп, осы төрт тәрбие 
көздері түгел берілсе ғана адам баласын тәрбиелі деп атауға болады 
дейді: 

жүктеу/скачать 8,82 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: