Сәуле Досжан 115
Шолпан мектепте мұғалім, Қайрат ауылшаруашылық
техникасы мекемесінің директоры. Бұл күнде жағдайы жақ-
са рып, замандастары қатарлы үй салып осы үйден кетейін,
бө лі ніп шығайын десе, əжесі көнбейді.
– Осы үйді əкең маңдай терімен алған. Шешең осы үйде
сені жеткізе алмай, күйеуінің күйігінен өлген. Менің жарты
өмі рім осында өтті. Өзің өсіп-өніп отырсың. Менің қан ша
өмі рім қалды дейсің, жаңа үй салам, мұнан кетем дегенді қоз-
ға ма. Өзің бөлек үй салып, қарашаңыраққа кейін кен жең Са-
натты қалдырарсың – деп тіресіп отырып алды. Əже сін көн ді-
ре алмасын білген Қайрат содан кейін шаңырағын үл кей ту мə-
се ле сін ауызға алмайтын болған. «Алдымен тетелес өсіп келе
жат қан Ырыс, Көбей, Мерей үшеуіне жоғары білім алып бе ре-
йін», – деп ойлап қойған. Əжесінің де жасы тоқсаннан асты…
Шалқарбайдың үлкен балалары бір-бір отау болып, бой-
жеткен қыздары ұзатылып кеткен. Көршілікке оның кенже
ұлы Қуаныштың отбасы қалды. Əкесі мен шешесі қолында,
оның да төрт баласы бар. Люда тəтесіне көшенің арғы жа-
ғын да ғы кеткен орыстың үйін алып берген. Шалқарбай кө-
ке сі бал да ғын тықылдатып, екі үйдің ортасында жүреді, өзі
зейнетте.
Ырыстының келетініне əке-шешесінен бұрын Қуа ныш-
тың тұңғышы – Қымбат қуанып жүр. Ол да биыл мектеп бі-
ті ре ді. Ырыстыға ұқсап Алматыға барып, үлкен оқу оқы ғы-
сы ке ле ді. Ырысты келсе, осы жолы соның мəн-жайын сұ рап
ал мақ.
– Менің Қымбатым тұқымымызда жоқ оқымышты болды.
Құдай бұйырса алтын бедел алады, – деп Науат əжесі жары-
лардай болып жүр. Өткенде келіп:
– Апа-ау, Ырысты келгенде Қымбатқа қалай оқитынын
айт сын шы. Жазға салым Қымбат та Алматыға оқуға ба-
ра ды, – деп кеткен еді.
Бұл күнде Əсиқаның жүріп-тұруы қиындап қалған. Күні-
бойы төсегінде «шүкірлеп» жатады да қояды.