«Тұрақты даму мақсатындағы халықаралық журналистиканы оқыту модельдері»

"Дүниеден өтер адам енді дәм–тұзым таусылды–ау деген соңғы сағатында алыс–жақындағы бала–шаға, ағайын–туыс, дос–жарандарын шақырып олар мен соңғы рет қоштасады. Тіршілігінде пендешілікпен істеген артық– кем істерін кешірулерін сұрайды. Алыс–беріс, қарыз–парыздарын айтып, ақтық өсиетін қалдырады. Міне, бұл «Арыздасу» – деп аталады. Арыздасуда айтылған әрқандай сөзді, өсиетті естіген адамдар оны қалт жібермей орындайды. Арыздасуға шақырылып, дүниеден өтер алдын да жатқан адамның соңғы рет жүзін көріп айтқан сөзін ет құлағымен естіген ағайын–туыс, дос–жарандары онымен бақұлдасып, қоштасып тірлікте өткізген пендешіліктері болса кешіріп: «Сен де қарызыңды кеш, бақұл бол!» – деп теріс айналып, көз жастарын көрсетпей сығып алады. Сол себепті кей жерлерде арыздасуды «Бақылдасу» немесе «Ант мезгілі» – деп те айтады. Қазақ халқының адамгершілікке беріктігі сонша, О дүниеге аттанарда артына жақсы сөз, жарасымды өсиет қалдырып кетуді адамдық парыз санайтындықтан, өлушінің артында жаман сөз, дау– дамай, өкпе– реніш қалмайды. Қайта марқұмнығ артында қалғандар онығ өсиеті бойынша бұрынғыдан әрі береке–бірлікке келіп адамдық өмірді тату–тәтті өткізуге құлшынады". Бұл жерде де мәтіндегі сөздердің қаншалықты деңгейде өзгергенін аңғару еш қиындық туғызбайды.