484
дейінгі кешірген
өмір-тіршілігінің айнасы, оның тілі арқылы қалыптасып,
жадында сақталып, ұрпақтан нәсілге мирас болып ауысып келе жатқан бай
рухани-мәдени қазынасы».
Этнос туралы кейбір деректер бүгінгі ұрпаққа археологиялық қазба-
лар мен сәулет кесенелері, тас мүсіндер мен қашалып жазылған тас ескерт-
кіштер арқылы да жетуі мүмкін. Бірақ бұлардың бәрі – этнос басып өткен
өмірдің мың да бір елесі ғана. Этностың шынайы бейнесі, болмысы оның
тілінде ғана, тілі арқылы ұрпақ жадында ғана сақталады екен. Этнос тілін-
де тек оның өзі туралы ғана емес, өзі жасап келе жатқан табиғи ортасы
мен қоғамдағы қарым-қатынастары туралы да, жан дүниесі, жүрек сыры,
қуануы мен сүйінуі, ренжуі мен күлуі, түс көруі, ұққаны мен түйгені, танымы
мен талғамы, барлық құбылысты өзінше бағалап-бағамдауы – бәрі-бәрі, біле
білсек, өз тілінде өрнегін тауып, өзіне-өзі көрсететін айна іспеттес.
Этнос туралы осыншама мол деректер мен мағлұматтарды тек тіл ғана өз
бойына сиғызып, сары майдай сақтап, шашпай-төкпей ұрпағына жалғастыра
алады. Осы қасиетіне байланысты тіл феноменін –
«тіл әлемін»
этностың
өзін
танып-білудің қайнар көзі, біліктіліктің кәусар бұлағы десек, артық
айтқандық емес. Бұл ұғымның ауқымына тілдің барлық қасиеті түгел сыйып
тұрғандай: этностың дүниеге келуіне ұйытқы болған да – тіл, рухани-мәдени
өмірінің өзегі де, өзін-өзі танып-білудің өлшемі де – сол тіл т.т. Осының бәрі
«тіл әлемінен» табылады.
«Адамтану», «Қоғамтану»,
«
Табиғаттану
» деп
аталатын ғылым салаларының қалыптасуына негіз болатын да, біле білсек,
осы «тіл әлемі».
Сонымен,
«тіл әлемі
» дегеніміз – этнос болмысына қатысты мыңдаған,
тіпті миллиондаған мағыналық
бірліктердің жиынтығы, синтезі.
Міне, осынау бай тіл қазынасын этнос болмысы тұрғысынан толық
меңгеру, оның бейне бір тұңғиық теңіздей терең мағына-мазмұнына
бойлап еніп,
оны игеріп, танып-білу, жүйелей түсіп, жан-жақты зерттеу
этнолингвистиканың ең басты міндет-мақсаты болмақшы.
Тілді
кейде көп бұлақтан бастау алып, арнасына симай, асып-тасып
жатқан шалқар дарияға теңейтініміз, шынында да, оның мәңгілікті қалайтын,
жасай бергісі келетін, жасаған сайын жасара беретін (Ғ.Мүсірепов) ғажай-
ып құбылыс екеніне байланысты болса, этнолингвистиканың дүниеге келіп,
өзін болашағы зор ғылым саласы екенін көрсете бастауы, оның ана тіліміздің
міне, осы бір қасиеті мен құдіретіне байланысты.
Достарыңызбен бөлісу: