Егістік тәжірибе жүргізуге арналған учаскенің топырақ жамылғысы біртектес болуы тиіс. Учаскенің тәжірибе жүргізуге сәйкестігін зерттеуге дейіңгі мәліметтер арқылы анықтайды.
Мөлдектер тәжірибе тік беткейлі учаскесінің әртүрлі баурай-ына орналастырылса, өсімдіктерге қажетті жағдайлардың әсерін зерттеу қиындайды. Ондай жағдайларда топырақтың беткі қабаты сумен жуылып, қолданған тыңайтқыштар жоғары орналасқан мөлдектен төменгі мөлдекке шайы-лып келуі ықтимал. Учаске жерінің бедері жүргізілетін тәжірибенің мақсаты мен зерттелетін өсімдіктің ерекшелігіне байланысты. Тәжірибе жүргізуге арналған учаске жерінің беткейі тегіс немесе бірынғай ылдилау болады (100 метр бойына 1-2,5 метрден). Су өз бетімен ағу арқылы суарыла-тын егістік тәжірибеде топырақты ылғалдандыру үшін оның ылдилығы 0,005-тен 0,01 метрге дейін болуы керек.
Тәжірибе жүргізетін учаскенің жер бедерін зерттеу жо-спарын дайындау үшін толық нивелирлеу (жер бетінің биіктік айырмасын белгілеу) жүргізіледі .
Топырақ картасына нивелир көмегімен түсірілген мәліметтерді мөлдектер мен олардың қайталауларын орнала-стыруда пайдаланады. Тәжірибе учаскесіне жер таңдағанда макрорельеф пен бірге микрорельефтерді (дөңестер, шұңқұрлар, тайыз жыралар, атыздар) есепке алынады.
Егістік тәжірибеге арналған учаске топырағы мен оның жамылғысы біртектес болуы тиіс. Учаскенің топырақ жағдайлары тәжірибе талаптарын қанағаттандыра ала ма, әлде жоқ па, соны анықтайды. Ол үшін топыраққа агрохимиялық талдау жасайды. Себебі топырақ құнарлылығы туралы мәлімет болмаса, тәжірибе нәтижелерін салыстыратын көрсеткіштер болмайды. Топырақты толық тексеріп, ше-карасын анық көрсету үшін 1:2000 масштабпен картаға түсіреді.
Тәжірибе жүргізердің алдында учаске тарихымен таны-су керек. Ол үшін танап тарихы туралы кітапты, ауыспалы егіс жоспарларын және басқа құжаттарды пайдаланады. Учаске тарихы белгісіз болса, ол жерге тәжірибе жұмысын жүргізуге болмайды. Ең кем дегенде 3-4 жыл ішінде қолданылған тыңайтқыш, себілген дақыл, топырақты өңдеу туралы мәліметтер болуы керек. Тарихы белгісіз учаскеде
жүргізілген тәжірибе нәтижелері құнды болмайды. Себебі оны шаруашылыққа ұсыну күдік тудырады және алынған мәліметтерден қорытынды шығару мүмкін емес.
Тәжірибеге арналған учаскеде қазылған ор, жыра, арық, құрылыс нысандарының орны, малдың тұрған орын, жолдардың іздері болмау керек. Олар тәжірибе нәтижелерінің дәлдігін төмендетеді.
Орман, жол, қоршау және құрылыс нысандары, егістік тәжірибеге жақын орналасса, күн жарығының түсуі мен топырақ қабатының ылғалдылығы бірдей болмайды. Сондықтан егістік тәжірибені құрылыстан, мал қораларынан, орман алқабынан 50-100 м, бөлек өскен ағаштан – 25-30 м, жолдардан – 10-20 м қашық орналастыру қажет.
Суармалы егіншілікте егістік тәжірибеге арналған учаскені дайындауда ең алдымен топырақтың беткі қабатын тегістейді. Мұндай жұмыстар мөлдектердің барлығын бір уақытта суару және бөлінген суды есепке алу мақсаты үшін жүргізіледі.
Тәжірибе учаске топырағының біртектестігін мүмкіндігінше толығырақ анықтау үшін теңестіру егістін пайдаланады. Теңестіру егісі деп тәжірибе үшін таңдап алынған учаске топырағының құнарлылығын теңестіру мақсатында дәнді дақылдарды (сұлы, арпа, жаздық бидай) жаппай себуді айтады. Егер теңестіру егісін қатарынан бірнеше жыл пайдаланса, учаске топырағының ала-құлалығы айтарлықтай азаяды. Теңестіру егісінен кейін барлау егісін себеді.
Учаске топырағының құнарлылығының өзгергіштігінің (ала-құлалығын) ерекшелігін жаппай себілген дақылдың өнімін бөлшектеп анықтауды барлау егісі дейді. Барлау егісіне топырақ құнарлылығының өзгерістеріне сезімтал және ауа-райының қолайсыз жағдайларына төзімді дақылдарды таңдайды. Көбіне арпа, сұлы, жаздық бидай, картоп, сәбіз, қызылша сияқты дақылдарды пайдаланады. Тәжірибе учаскесінің аумағы шамалы және топырағының құнарлылығының ала-құлалығы көп болған жағдайда бар-