Арғынбай бекбосын фәнилік драма (2500 рубаят)
Жә, болды… одан да анау сыраңды алшы…
жүктеу/скачать 4,25 Mb.
|
Жә, болды… одан да анау сыраңды алшы…1054 - Сенің бейнең түсіме күнде енеді: сылтауратып жатқаның бірдеңені… Сен де арман боп қалғалы жүрсің бе, айым?.. Сенсіз де арман болғандар тым көп еді… 1055
Іздеумен бітті әлім, селдеп терім. Жер-көкті сан жыл кезіп, таппадым-ау!.. Әлде әлі…дүниеге келмеп пе едің? 1056
Кім өлшер қанды қысқан жан қысымын? Ал жанды кім қысады? Мына жұрт па?.. Ғалам ба бүккен ішке мәңгі сырын?.. 1057
Беттің бәрі кеткен жоқ ауыз болып, Жұрттың бәрі кеткен жоқ жауыз болып! – Болмаса осы Шындықтың титтей дәні, Мына Өмірде қалар ма ек қауыз қорып?! 1058
Сенен де бар! Ойға у сепкенге ердің. Ал соныңды өкпе ғып, кектенген кім?.. Жауығу ма?.. Жоқ, ертең кетуді ойла, Ізіменен ізгі боп кеткендердің… 1059
Астам ел астам билік сұрағанда – Аптығын өзің баса гөр, о, Тәңір?.. Астамға салсаң - тозақ тұрар алда! 1060
О, Жалған! Жарылқадың елеп кімді? Кім сенің жәрменкеңе не деп кірді?.. Мен байғұс білмей тұрмын түс ауса да: таптым ба, таппадым ба керектімді?.. 1061
Қойсын анау!.. Қоятын бірдеме де. Құлақтан шу кетпейді күнде неге?! Тыныш жанды неге Өмір тыншытпайды, Шын тыныштық тек қана мүрдеде ме?.. 1062
Қабыл ал бұл ғажайып, ұлы сыйды: қарашы, дем бір суып, бір ысиды!.. Ғашықтық - сен деп келген ғарыш лебі, Ойланба: „бұрыс па әлде дұрыс, игі?“ 1063
Жанымды мұң жайлаған, қыстап қайғы бір ақ нұр бұлың-бұлың орағандай… Ұмтылсам- көзден ғайып! Ұстатпайды… 1064
күншіл итке!?.. Көрсетсең - болам таба. От жүректі өшірсең бірден өшір, Айналдырмай күл-қоқыс, қоламтаға. 1065
Аяз ба әлде сананың күні ыстық па?.. Апаратын апатқа ауандарды, Баста, Құдай, бастай гөр дұрыстыққа!.. 1066
Зор тұтуын міскінді ала қойып! Жамандықта алдына жан салды ма ол?!. Туа біткен ауруы – параноик. 1067
Түсінем үсік ұрған жан тынбасын… Фәниге Опасыздық рәміз болса, Амал не?.. Аман болсын алтын басың! 1068
Жаныңды зар илетер жолдан аңдып – Сол ғой, сол! – Ойламаудан бақи барын күнде егіз туатұғын Оңбағандық! 1069
Жақсыңды көре тұра үндемейді!.. - Асылы, асықпау жөн ақиқатқа. Кейінгі өзі жоқты күндемейді… 1070
Таптың ба әлде бір жұмбақ шыңда тұрақ?.. Сағындым ғой!.. Ал алда күнім бар ма? Бар болса, ол секілді… қымбатырақ… 1071
Сұсты ма еді бұл ғасыр – қырқа мына, Неге асықтың жұмақтың нұр-таңына? Әлде сәл-пәл ғасырда жылу болса, Түгел тисін дедің бе ұрпағыңа?.. 1072 - Сұрайтындай сендейден тым сызданған, Сорлы емеспін мына мен дымсыз қалған! Уәде берсең де алман, керегі жоқ, Сендейлерден уәде құнсызданған! 1073
Кезінде кемеңгер жан қалап ап па? Қаласа, қалдырса етті кетерінде, Кейінгі бір жақсыға аманатқа! 1074
Көк шалғында шалқитын бар шығар күн! – деуші ем… Енді шындықты аршып алғын: егде бопты сан сұлу сарсаң қылған, Мүмкін мен де… қарашы, шал шығармын?.. 1075
Ғұмыр шіркін көк белді барады асып. Асса ассын…тілерім – жүрмесін тек Бүгінім мен Ертеңім жағаласып… 1076
„О, қандай ғажап мына Өмір!..“ дестік. Әуенін әуейілік біз жерлеген Махаббат не деді екен көрінде естіп?.. 1077
Деп қалып „Мынау сонша асты неғып?!“ Саудаға сала көрме басты ғаріп. Асқам жоқ!.. Мен – бір тал шөп, тақсыр Тағдыр, Шыққан өз жазуыңмен тасты жарып!.. 1078
Көп арманның көп мезгіл басын алған… Көз жасымен толар ма ғұмыр - өзен, Су суалып, табанда тасы қалған?.. 1079
сенікі –ау ол! Менікі – кемшін есеп… Қайтеміз…сен шалқи бер! Мен оңалам өлгенге де Уақыт – емші десек!.. 1080
Жаратқандар айланы мақұл көріп, Сұңқар шығар биікке сұм боп шықса, Не жындыға қор болып жатыр көрік! 1081
жалғап, жанның талайын дана ғыпты… Мен мұңдана сипаймын мұқабасын, Көргендей боп көк мұнар – балалықты… 1082
Мейлі, мұны мұңдының мұңы деңіз, Мейлі, мұны жыршының жыры деңіз: қазып алар қазына емес қой ол, Неге, неге жетпейді жылы лебіз?!.. 1083
татпасаң - өкінбе. Ол – жәй шығының… Сұмдық сол – күндіз-түні қиқаласа, Жаныңды ішке бүккен қайшылығың! 1084
Ескерме, тіпті, мұңымды яки мәзімді. Лебізің сенің – жұмақтың лебі мен үшін, Жалғашы, жаным, үзіліп кеткен әзілді?.. 1085 - Тыңдар ма ем сені күн-түні, құмыр бұлбұлым!.. Өлсем де мені тірілтер мүмкін нұрлы үнің!.. Амал не, айдап, мазақтап қор ғып барады, Тіршілік дейтін тепкісі темір құрғырың! 1086 - Жеткенім шын ба арманға ақыр сендей!? Быт-шыт боп үмітсіздік жатыр сеңдей… Куә етші құшағыңды тұрған шақта, Жүрегім сенгенімен ақыл сенбей?.. 1087 - Сені шын иманды деп бірде естіп пе ем?.. иә, естіп, дәметкем үндестіктен. Тірідей отқа сапсың бір пақырды!.. Мақтаған елде ес жоқ білместікпен… 1088
Жемқор өліп, тыншыды ел күңгір кетіп… - Марқұм Тозақ төрінен жер алыпты,- дейді, - сарай салуға дүмбірлетіп!.. 1089
Заман илеп, текті де тепкілеген! Баяғы Аты қанынан қалса тамшы ұрпағына не күйде, жетті немен? 1090
Әлі-ақ жетер ғұмырдың «Жүр!» деп кеші. Қоңырлатты ақ жанды мына Жалған, Жайнатпасаң сен оны, кірлетпеші? 1091 Заманның күрт өзгеріп күй ырғағы, Сыр берді кімнің ала құйында ары?.. Біреуге-у, ал біреуге шәрбәт тисе, Оны да деу керек пе «бұйырғаны»? 1092
Ертең…ертең?.. Қасымда бүгін барсың! Күлші, сәулем, оны Көк ырымға алсын. Сыбырлашы, сыбырды сағынушы ем, Ыстық деммен ысытып сыбыр қалсын… 1093 -Шыда! Шындық бүтіндер шырқын әлі, Аярлықтың тиылар тыртыңы әрі. Жеті басты айдаһар боп кетсе де ол, Жеті басы бір күнде-ақ қырқылады! 1094
Енді енжар ел қай бетпен ақталады?!.. -Кешегі үшін кешірім сұрамай-ақ, Қабіріне шоқ-шоқ гүл ап барады… 1095
неге шалдың меселі қайтарылды?.. Өтем десең осылай асып-тасып, Өмір шал боп қағады шайтаныңды! 1096
Қызық іздеп, олжа іздеп алақтаған. Беру емес, тек алу болса мұрат, Мені неге басқаша жаратпаған? 1097
Елдің мүлкін, ей, сұқ ит, көріп тегін, Алдың ақша, үй-жайын, көліктерін! Көген көздің көз жасы қорқытпайтын, Дүние-боқтан соншама өліп пе едің!?.. 1098 Жаһанда жоқ сол нұрлы көзге сенсең, Жалғандық жоқ сол сырлы сөзге сенсең- Бақытың жүр қасыңда!..Бірақ, байқа: Ғашықтықта - қашықтық өзгеше өлшем! 1099
О, Жаным, от сезімдер салған ойнақ, Атар таң қай мұратты алға қоймақ?.. Жалғанның бары-азап, жоғы – рахат, Жоққа емес, барамыз-ау барға бойлап!.. 1100
Тақ тұрмақ алтын болсын ұлтаның да – Бақыт па ол?. Болса, оның – шартты бақыт, Бір кілті тұратұғын ұрпағыңда. 1101
Жыласаң, ол-жас емес азадағы. Ол – төгілген махаббат маржандары, Маржан қайта құлпыра тазарады!.. 1102
- Қарап жатыр, айтшы өзің, қай қыз маған?! Көріне ме сұлулық мына беттен, Жоқшылықтың соқасы айғыздаған?! 1103
Асқақ ең…бар ма алдыңда тағы асарың? -Шығармын бәлкім биік бетегеден, Көр, міне, көк жусаннан аласамын!.. 1104
Мойыныма оралсын ән білегі. Тоқсан толқын арқылы ән тулатқан, Мына Өмірдің өңіне әр кіреді! 1105
Ашу шығып, серікке алды айбатты… Айбаттан Ай батқан жоқ, қаскүнем сау, Ал ашудан өзімдік жан жайрапты… 1106
алғаным дүние есігін ашып бұрын?.. Жетейін желге мініп, еркіңде ғой, «Жоқ!» деші сен Уақыт қашықтығын?! 1107
Үрейін көрмесем де үркіндінің, Тежеумен келді өмірі күлкімді кім?.. Өтеуіне, өтінем, бер, о Тәңір, Бақытты боп өлудің мүмкіндігін? 1108 Шын ұлыны ұйытса үміт, қайғы, Саудайылық сайқалды ұлықтайды! Жақсылығың ертең-ақ естен шықса, Жасап көрші жамандық?.. Ұмытпайды! 1109
Үкімін айта жатар Уақыт төрем. Бақытты болдым ба өзім болмадым ба?.. Сөз емес! Қалса болды Бақытты Өлең! 1110
Дос дегенің неге жау боп алады? Ажалдылар тататын бар тәттілік, Неге ащы боп не мұң боп жоғалады?.. 1111
Армандап Азаттықты кұткен ем де… Енді әр күн мың қайтара тәубе қылам, Еңсесін еркін Елім тіктегенге! 1112
Кейімеу – бұл халіңнің бар басты емі. Адамзат бәрі оп-оңай түсініссе, О баста-ақ пейіш орнап қалмас па еді?! 1113
Мұз қатыра соғатын ызғар неде?.. Мен де саған жай отын жарқылдатсам, Тағдыр қайтпек сап жүрген бізді әрнеге?.. 1114
Жөнелді тобылғыдан тұтанып ән! Сол әнмен қоса жусан исі елтітті, Жұмақтың дәметсем де жұпарынан… 1115
О, неткен көп даңқты дарақылар!.. Ал Бүгінді кеудеден итерсе Ертең, Көпіршіген көбіктің шары атылар! 1116
Жоғалтпа оны, ап жүрме ақша ғып та. О дүниеде болмайды мемлекеттер, Түкке аспайды ол жақта патшалық та! 1117 Адамдығың адамға танылғанша, Арпалыспен атады таңың қанша?! Сонда пәле көзде ме тіміскитін: „Мансап бар ма, бар болса малың қанша?..“ 1118
Дерт емес пе?! Ал дертті бір басатын амал- доспен сырласу?.. О, бармысың маған шын дос тірі жан сырласатын!?.. 1119
Көрсең сен түсіп тұрып дара сынға жалғандық жарасқанын бұ Жалғанға, Не дер ең?.. – Лағнет ондай жарасымға!.. 1120
Жарамайды, ей, жарқыным, жаның шошып дір еткен. Сұмның өзі ақымақ боп білмей отыр, әйтпесе ол „Берік болсын, асқақ болсын“ деген ғана тілектен! 1121
Неге жүрек туламайды, таусылған ба қауқары? Әлде іңкәрлік кереметі кетті ме екен келмеске, Әлде жанның толқын атар бола ма екен науқаны?.. 1122 Талайға тапшы болса азық, тұз-дәм, Талайлар жапа шеккен жазықсыздан… Неге үйір бар жамандық бейшараға, Неге өйтіп пешенені жазып - сызған? 1123
Өтпей қалса ең әділ өтініш те – Қорлық емес!.. Шын қорлық - зар болғаның „Өзімнен де болды-ау!“ дер өкінішке! 1124
Кей ұлт, шіркін, әз басын түк имеген! Қатаймастай қайтадан етіп бізді, О, Тәңір, қай талқымен кім илеген?.. 1125
Ащы сөзден кету бар ел елдіктен. Ащы айтқандар, еске алшы, немен біткен?!.. -Дәрі бар ма тәп-тәтті?! Мен ащы айтсам, „Тәтті болса-ау мына Өмір!“ дегендіктен. 1126
Бақытты ек қой!.. Сен шатсың, күлесің де…“ -Түсімде айтқан сырымның бұл үзігін, Қалдыршы, Алла, өңімнің үлесінде!? 1127
Қоймайды қарсылығын Сабыр, Сана. Бірі аң боп, бірі Адам боп арпалысқан, Қоғамды қолға алар Кім жанын сала?.. 1128
Қайғы шоғын қып-қызыл баспады кім?! Ұмыт бәрін, Бақыттың сезгің келсе, Мың күніңе татырлық қас қағымын! 1129
Билік құрса, ол – жалмауыз жан жарығын жалмаған!.. Уақыттың жендет бола аларына – мың шүкір! Ал Уақытты айтшы, қәне, қашан алдай алды Адам?! 1130
Ажарынан кетердей жасын ығып!.. Тек „кішкене күнәлар“ амал тауып, Ақ тамаққа жүр ме екен жасырынып?.. 1131
Өлең - үміт, ұстайтын шырақ алға! Әлдеқашан құм болып кеткен кезде, Көркем бір сөз көрімнен шығарар ма?.. 1132
Жан біткен жараланып бітер еді… Сабыр ғып қара Дала – Анамызға: гүлінен мың есе көп тікенегі! 1133
Қызыққаннан қызынып „Қайран!..“ деп ем. Өзі өзінен ұйығыш ойға бөгіп, Шықсын бірақ сауықшыл қайдан менен.. 1134
Кешегіден мына Күн жарық бүгін! „Бір көрсем,-деп армандап кетпеп пе едің,- бодандықтан босаған халық түрін!..“ 1135 Күйіп-пісіп бір күншіл еңірейді, „Қысылғаным - кер заман кері!“ дейді… -Іші тарға бұл Жиһан қашанда тар, Жалғыз өзі қалса да кеңімейді! 1136
„Тым болмаса жырыммен жақындармын,“ деп үмітпен қанша таң атырғанмын!.. Міне, сұмдық!.. Тек сені жырлағандай, Бұрын-соңғы барлығы ақындардың!.. 1137
Ешкімнің көтермеппін „ірілігін“. Тіл емес, көкірекпен сөйлескісі келгеннің „сыбаға“ алды бірі бүгін!.. 1138
Бақ-дәулет те қонбасын енді мейлі… Бәріне де көнуге бейіл ем ғой, Тек неліктен көңілім сергімейді? 1139
Ақирет бір сәтке алдан бір көрінсе, Ешкім де періште боп кетпегенмен, Жүрер ме жын-шайтан боп білгенінше?! 1140
Ішінде көп жүрегі нұрлылар да. Құлқынына құл болып кеткен де бар, Санаймыз ба, қайтеміз, құлды барға?.. 1141
Жасыңды тағы кетті-ау бір сықтырып!.. Күт, күнім, Күнің сенің туары хақ! О, сонда қайғы күйрер, қырсық тынып! 1142
Бояуды ойша білмеймін кейде немен. Тек жұбаныш: өйтудің керегі не, Жүрек үшін жаралған бейнеменен?! 1143
Сенімді едім жоқтай еш жерімде мін. Енді езіліп барамын, аясаңшы, Ауыр зіл боп, ауырлап жеңіл дерім!.. 1144
Жалынар ем: „Бір жылым-бір асу, ә?.. Олай болса, қайтаршы бар жылымды, Ессіздікпен етілген ірәсуә?..“ 1145
Дұрыс па осы: Жалғанды желең кешкен, Мұқағали өтті деу еленбестен?.. Еленгеннің бәрі ұмыт боп кетсе де, Оны ешқашан шығармас ел енді естен! 1146
Бір ауыз сөз айттың да тыншып тұрдың. Сайрамайтын… жоқ па едің шымшық құрлым? -Жендет боп ем мен қашан?! Ешкімді де көбік сөзбен келмейді тұншықтырғым! 1147
Содан күйіп, қалғанмен жалаға да?.. Ішке кіру қиын ба кер жыланға, Жаңалаған терісін жаңа ғана?! 1148
Кезімде мұң басады, қиялданам. Жүрек жылап, егілем ескі Елеске, Қиып тұрып амалсыз – қия алмаған!.. 1149
Асқынғанның басына тастап ылаң, Өзін торға сап қойып көрер ме еді, Қалай сайрап, салғанын мастанып ән! 1150
Білмей Адам билесе Кеңістікті, Ғаламшарлар шашылып қала ма деп, Шаманы Алла шамалы кеміс қыпты… 1151
Көрік емес көрерің – кіл өңсіздік! Кім мұңымды молынан кесіп-пішкен, Ал шаттықты шоп-шолақ, тым енсіз ғып?.. 1152
Қызығу ма басқаның базарына? Өз базарың тек қана түске кірсе, - Егделіктің ең басты азабы да! 1153 -Мамандық? Мамандығым… журналиспін. Кәсібім?.. Ішіндемін түрлі алыстың! Мақсатым?.. Құлқын түзеу замандастың. Сол үшін бірде пақыр, бірде арыспын! 1154
Жүрсе де онда сұрау жоқ мәзір-несіп. Тек мінезі құбылғыш: кейде мұздай, Кейде алғанды қалайды әзілдесіп… 1155
Ал мен Оған таңданам, аңтарылам: «Кенже ұлындай кекілді шолжаңдатып, Дәмете ме-ау Ол да аздап қалталыдан?..» 1156
-Айт, қанша? Мұның қалай, тым жатсынып?... -Ақша емес, ойбай, оның не болады, Қарызға сұрап келдім бір жақсылық?! 1157
Жеткен жоқ одан қолым ырысқа да! Әуелі сол ырысың керек пе екен, Жан-жүрек таппай жүрсе дұрыс пана? 1158
Қарамастан шырмаған шынжырға да, «Ұлтарақтай демесін !» деді ме екен, Жер қалдырса тарылмас мың жылда да? 1159
Ішкі дерт пен сыртқы дерт ұласуда… -Мәулет бере гөр, Тәңір, сайланайын, Бақиыма бастайтын ұлы асуға? 1160
Қанша күйді, өртенді – жүдемеді… Енді өзі өшіп барады Таңшолпандай, Ғашық оты бұрынғы үдемелі… 1161
Уақыт та салмады оған мүлде жүген! .. Бар амал – сенің соңғы ізің түскен Есілдің жағасымен күнде жүрем… 1162
Аманат жан, ақырғы дем де шығар. Ал оған жету тыныш неліктен жоқ? Тағдырдың неге мың-сан кермесі бар?.. 1163
Барлығын қалай екшеп, іріктер кім? Мыңнан бір шықса, өмірі қаралар ма: көп пе елмен жан-жүрегі біріккен күн?.. 1164
- Қайда, қане, «обал-ау» деген ел бар?! - Ұмыт бәрін! .. Періштең келді, әне, Емің сонда – қолыңа немереңді ал!.. 1165
Шыда ессізге сендік сый өңгерілсе. Шын иманның анасы- шыдамдылық! Шыдамды бол, жарқыным. Өлгеніңше. 1166
Неліктен көп мәстектер әспеттелген? - Бой орнына өш алсын деп оларға құмырасын қулықтың «бас» деп берген… 1167
Дүние, бетіңдегі сұсқа қарап, Түршігем сені ылғида қысқа балап! Ал енді қыстан соңғы жазың қайда? Бар болса, неге оның қысқа ғана-ақ?! 1168
Жұмбақсың мүлде, білмеймін: кімді қаладың? Сезімтал жаның сезініп жүрсе не дейді, Ағаңның іште бүгулі жүрген алаңын?.. 1169
Бұлт жоқта-ақ төбем отына жайдың шалынды! Жай оты бірақ еткен жоқ жарық жанымды, Сен жақшы, сәулем, жағылмай келген шамымды… 1170
Рас, қазір әке-шеше, шүкір, қызды, ұлдымыз. Назыңды айтшы баяғыдай, именбестен Уақыттан, Уақытқа қайда өзгерту Құдай ісін: құрбымыз! 1171
Сипаса одан бір ерке сый тарайды. Содан ба үлкен ұмытар еркелеуді – Бурыл басты ешкім де сипамайды! 1172
Дей салу дұрыс па ісін «пендешілік»?.. Кешсең кеш. Бірақ оған енді сенбе, Ешқашан көнген емес емге шірік ! 1173
Бір шаңды бір шаңыма ұластырып, Жүргенде тірлік қапты ашық-шашық… Енді оны үлгірем бе құрастырып? 1174
бар кемдігің – кезінде еленбедің! Өкпе айтпадың. Қош айттың: «Бір заманда көгіңе, елім, жұлдыз боп келем» дедің… 1175
Неге ұйыған запыран жүреді іште? Жанға обал ма? Кім білсін… Ал шын обал – Уақытқа! Уланған іренішке. 1176
Һәйям, сұлу құшып жүрсің, оған да мың шүкірлік!..» - деген ұстаз сөзін ұқпау – мың мәртебе күпірлік. Шүкір орнын күпір алса?.. Адыра қалсын бұ тірлік! 1177
Түрмеден бұйырарын несібенің, Естіп ап: «Жаман оның несі?!..» дедің. Тозақы !.. Ойладың ба соны айтқанда, Өлімге сорлы анаңның кесілерін?! 1178
бір көргеннен тұрсың ғой жылы ұшырап ! Енді қайтып жолымыз тоғысар ма?.. Дәл осы сәт, - ойланшы, – ұлы сынақ!.. 1179
От шалған жүзімді сен сипап едің- Сауықты!.. Енді оған нұр бітуі үшін қайтесің?.. Сүйемісің, шипагерім?.. 1180
Жүрекке көзделген оқ таусылмады-ақ! Достікі неге әрқашан дөп тиеді, Жаудікін деп ем қашан: «жаусын жанап»? 1181
Бұрмаланған Тарихың – арың да өлген ! Қараулардың қаламын қағып тастап, Өзі жазса-ау қара Жер бәрін көрген! 1182
Туғызар бір себептен бір себепті. Себептен селдеп бөтен көздің жасы, Жуарын өлгенде умен білсе нетті ! 1183
- Жермен, Көкпен, Адаммен мәміледе. - Ешбірімен олардың өштескем жоқ… - Ойлан, еске ал..кеш емес әліде де… 1184
Үркітуге біреуді құштар ғыпты… Ғаламды Алла шексіз ғып жаратқанда, Неге керек деді екен іштарлықты?.. 1185
Білмеймін, жүр сені не түңілдіріп? - Ол да әлем – Опасыздық, мың бейнелі! Басқа ертең – танығаның бүгін біліп… 1186
көрмесек те, алса ол тым ұлғайып – нағыз тажал! Айналып көлеңкеге, Адамды етер өзінен бұрын ғайып! 1187
Есіңде ме: «Өзіңе қара» деп ең, Иншалла, иманымды шала демен. Жағдайым анау айтқан жаман да емес, Десем де… қатты ойланып қала берем… 1188
Елесін кеш қалғанды еске алып кім… Елесін, елемесін - бәрі өткінші. Келмейді өткінші үшін еш тарыққым! 1189
Бұл күйіме бар ма еді көрімдігің?!. Тек тікенек тиетін уысыма, Уыстатқаны шын ба өзі Өмір гүлін? 1190
Атты таң, бар үміттің құштар таңы! Ал үміт ақталса – құт, өшсе-тажал, Онсыз да қысқа өмірді қысқартады… 1191
Пенде, рас, әрең жүрген құлағалы. Көзіне көзің салшы?..Мүмкін ертең табарсың табынатын ғұламаны?.. 1192
Қалайша аман өткем!? – деп кейде мен шошынсам – алғыс айтам бір Аллаға… Ондайда, кәпір ме анау, етпейді елең… 1193
Көнбесе де іш, кеткен ғой көніп терің. Содан бүгін бір надан оқытады мың дананы!.. Не қалды, көріпкелім?! 1194
Арман да, күйік те бар шайқаған жас?.. Шырқармын шыққанынша ақтық аккорд, Өйткені оны еш ұрпақ айта да алмас! 1195
Балаң мәз жақсы болып жатса халің!.. Қайтсе де күнде өзіңді ойлауым хақ, Күніге Құдай сыйлап атса таңым… 1196
Тойдан аулақ арамза оңбағандар!.. Төрге шықсын жанын сап жиырма ғасыр, Тасын қалап, Таразды қорғағандар! 1197
Сотқа бару?.. Парасыз оған жайды… -Айтпа!.. Қара: қоғамда иман бар ма?.. Ол жоқ болса ештеме оңалмайды! 1198
Мен басқамын, жарандар, жылдағыдан. Жақсылыққа жанығып кете алмастан, Жамандыққа жабығып, тым қамығам… 1199
Сенен бүгін қойторы көршің мықты…» Сөз екен-ау!.. Болмасақ біз – бейбақтар, Біржолата жұтпай ма көр Шындықты?! 1200
Саясаттың базарын дау қамаған?.. Сақал да жүр беделін бетперде ғып, Тулағын да тұлпар деп саудалаған… 1201
десем, жұртты жүзетін айдын ғыпты!.. «Адам шыққан маймылдан» деген шын ба? Шын болмаса, кім тыяр маймылдықты? 1202 Білгем жоқ ғұмыр қалай басталғанын, Сезгем жоқ көзден алғаш жас тамғанын… Бүгінде жылап келген мына Өмірден, Күңіренбей, күліп кету – басты арманым. 1203
Арамдықты, о, қанша қидаладым!.. Жер түбінен бір Шындық шырылдаса, Үйге сыймай қазір де қиналамын… 1204 - Бір келер өмірді өткіз сауықпенен! Сауықтан жанға ләззат тауып келем. -Сауықтан сауап сауған пенде бар ма?.. Әй, ондай жоқ шығар деп қауіптенем. 1205
«Уақыттың әр сәті - білім» дескен. Сол Уақыттың ғұмырды ұрлауы анық, Тонар ма еді өзін де білінбестен! 1206
Жалғанның не түнегі, не жарқылы, Тауфих пен талайдың да кем – артығы…- Ол Тағдыр. Ал дүниеде рахат барын, Сезем тек, жан серігім, сен арқылы! 1207
Мына жұрт өз ертеңін тілемей ме? - Тілер-ау… бірақ кейде жүргені рас, Алмасып бірегейін шүрегейге! 1208 Қылығынан қырық түрлі күнә қалар, Ұрпақ өссе, оны аршып кім ала алар?.. Баба рухы?.. Ал Баба түсіне енсе, Тілдесе ме ымменен дүбәралар?.. 1209
жүріп пе ем…Қалай Сізді байқамағам?!.. Сырлы ұшқын нұрлы көзден – жетті өртеуге!.. Өртеніп жүріп қалай жай таба алам?! 1210
Дөп тиді! Ойлап қалсам: «Тым кекті ме?» Кек емес, сүю екен!.. Сүю үшін, Жаным-ау, жаралау да міндетті ме? 1211
Аяғын Ақырзаман басқан ба рас?.. Адамды ақыл беріп жаратсаң да, О, Алла, бермеуің не асқанға бас? 1212
Сондықтан да бір ақыл үйретпек ем: бір бүйрегің қашан да елге бұрсын!.. Жүргендер көп жалғыз-ақ бүйрекпенен. 1213 Түсе-түсе суына Таласымның, Мен де қызық…толқында таң асырдым. Салқындамау неліктен? Сағыныш па?.. Белгісі ме басталар… жаңа сырдың… 1214
Аңғал екем!.. Сонымнан таптым қайғы. Арамға айтшы, сенбесең, адал жайын, Ата жауы – дәл сенсің! Жақтырмайды. 1215
сені мендей жаным деп сезінер кім?! Кейін мәңгі мекенім пейіш болса, Сенсіз, тіпті, одан да безінермін! 1216
Қарайтын алдыменен ажарыңа? Көкке ұшқан қуыршақтың бәсін көріп, Тартатын іші алтынның азабы ма? 1217
-Еңбегің елге елден ерек сіңсе, Балай бер бір күніңді мың күніңе. Тірісің - өлсең де жұрт керексінсе! 1218
Мөп-мөлдір болып жатсын Есіл, мейлі, Бәрібір жүзе алмайтын шешінбейді. Ал, күншіл…сен ол үшін өліп-тіріл, Бәрібір…мәрттігіңді кешірмейді! 1219
Енді ақбозын серілік ертте демен. Әттең!.. Талай алауды аңғармаппын, Ару жанын неге мен зерттемегем?!.. 1220
«Не таптым, - деп, - Өмірден?» санайды ағам… Мен пақыр ше?.. Ортамнан озғындамай, «Бірге көрсек бәрін…» деп қарайлағам… 1221
Неге қиын оны айту айбынды ұлға?.. Қалмақ сарбаз салғанда қылбұрауды, Шыңғырмаған Шындықша Тайбурыл да!.. 1222
Ақ-қара, таза-лас, оң-терістіктер… Шексіздік…Тек бір меже қойса нетті, Адамзат Ар-ұятты тегіс тіктер?! 1223
Ұлы шайыр шәһардан аянбаған. Ширазды емес, Таразды аңыз еткен, Тойға келсін, хабар бер, һәйям данаң! 1224
Күн кешсем де місе ғып іліккенді… Қоспа, бірақ, тобына тойымсыздың, Ол шіркіндер өздері-ақ іріктелді! 1225
Жөнелді ой-қыр, көк майса бурылданып. Ши түбінде ағарған ақсүйек пе-ау!?.. Жоқ… Жастықтан кетіппін қуғындалып… 1226 Үзсем де, рас, жалғыз-ақ райханын, Гүлзарына Тараздың жыр айтамын. Сағынышым жұпар боп тарасын деп, Гүл ішінде қарсы алдым бір ай таңын… 1227
Жасыма тек, ширап бақ, ес тіктегін. Асан-Қайғы атамыз болған біздің, Асан-Думан дегенді естіп пе едің?! 1228
Сен де мені жүрсің-ау тілдеп үнсіз… Келіспеуге келісім жасап па едік, Кеш, дос!…Жан жоқ Жаһанда мүлде мінсіз. 1229
Небір қорыс, от пен су, батпақтардан қайтіп өттің, қымбаттым?!.. Қандай сыйқыр Тазалықты сәбилік сақтап қалған?.. 1230
Мейлі, тұрсын тағдырың тіреліп те. Тағы барға тағзым ғып, санап жүр ол бағы тайған досын да тірі өлікке!.. 1231
-Соқырыңның көр онда түрін аңсап! -Соқырың не, жанары жайнап тұр ғой?!.. -Бірі- доллар қос көздің, бірі-мансап! 1232
Өтермін-ау жыр-сырды толғай барып. Қашан табам мен сені?.. Жүз жылдан соң?.. Күтер ем ғой!.. Тек уақытым болмайды анық… 1233
Қазір, ұры ит, не тіле – соны аласың. Атақ-даңқ па? Иіп тұр о да басын. Мүмкін, жын боп көрерсің, мәңгіні ойлап?.. Жерге әйтпесе лыпасыз ораласың… 1234
Ажарың да күйіктен күйіп кетті… Бәрібір сен – асылсың!.. Көрші, алтыным: Азап та асқан-тасқаннан биіктетті!.. 1235
жүктеу/скачать 4,25 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|