344
Бұл комплекстер ұсақ өкпе ткандеріне бекітіліп, оны зақымдай бастайды. Иммунды
комплекстердің деңгейі жоғары демікпеде басқа емдеу әдістері
нәтижесіз болғандықтан,
тек қана глюкокортикоидтармен емдейді.
«Аспириндік демікпеде» де глюкокортикоидтарды қолдануға тура келеді (полинозды
риносинусит демікпелік триада), аспирин, анальгин, индометацин, бутадион, амидопирин-
ді қабылдамау, яғни, бұл дәрілерді қолданғанда, ауыр ұстамалы тұншығу басталады. Бұл
дәрілер арахидин қышқылының метаболизмінің циклооксигеназды жолын ингибирлеп,
липооксигеназды жол күшейеді де, лейкотриендер пайда бола бастайды. Глюкокортикоид-
тар бұл құбылыстарды тежейді.
Науқасты демікпелік және асфиксиялық жағдайдан шығару үшін интенсивті ем
жүргізілгенде глюкокортикоидтарды тағайындайды. Бұл жағдайда преднизалон тәуліктік
мөлшері 1кг дене салмағына 2-3мг-нан есептеліп алынады, әсері 1-2 сағаттан кейін
басталады. Демікпелік жағдай таралмаған жағдайда инфузиялық емді 2-3 күн бойына,
және одан да ұзақ мерзімге қайталайды. Глюкокортикоидтарды, сонымен қатар, ішуге де
береді, әсіресе, аурудың ауыр түрлерінде және егер науқас бұрын – соңды гормон
қабылдаған болса, әуелі тез нәтиже
беретін алғашқы мөлшерін беріп, жағдайы
жақсарғаннан кейін, оның мөлшерін азайта бастайды. Ұзақ мерзімге тағайындалғанда
дәрінің тәуліктік мөлшерін аз беру керек (2,5-3 мг әрбір кг салмағына).
Бүйрек үсті безінің қызметіне теріс әсер етпеу үшін, үзік курспен емделу керек.
Аэрозоль түрінде және жергілікті қолдануға болады.
Кейбір авторлар бүйрек үсті безінің қызметін күшейту үшін глицерам тағайындауды
ұсынады: 4–7 жаста 0,05-0,1; 8–12 жаста 0,1-ден, тәулігіне 2-3 рет, ұзақтығы 10 күннен 4 -
5 аптаға дейін.
Асфиксиялық синдром бронхтардың және бронхиолдардың патологиялық
бөлінулерімен бітеліп қалуы болып табылады. Сондықтан, гиповентиляция, гипоксия
және
гипоксемия, жүрек-тамыр және бүйрек үсті безінің жарамсыздығы пайда болады.
Қою, созылмалы резеңке тәрізді кілегей бронх ағашының кірпік тәріздес эскалаторын
тежейді де, бірте-бірте кілегей қоюланып, қатып, тығын пайда болады, сөйтіп бронх
қуыстары синдром бронхтардың және бронхиолдардың патологиялық бөлінулерімен
бітеліп қалуы болып табылады. Сондықтан, гиповентиляция, гипоксия және гипоксемия,
жүрек-тамыр және тамыр жетіспеушілігі байқалса көктамырға корглюкон, ацидоз болса –
4% натрий бикарбонатын жібереді. Бронхоскопияны бронхолог пен анестезиолог-
реаниматолог жүргізуі керек.
Ыстық сусын, муколитик, бронхолитиктермен бу аралас дем алдыру (эфедрин,
сальбутамол, эуфиллин), оны мукалитиктермен аралас
қолдану жақсы нәтиже береді
(сода, ацетилцестеин, химотрипсин).
Гемосорбция демікпелік жағдайды тарату үшін ересек адамдарға да, балаларға да
қолданылады және гемосорбция кезінде глюкокортикоидты емнің интенсивтілігі
төмендеп, реанимациялық саты қысқарады.
Интенсивті ем кезінде, сонымен қатар, полипрогмазияға мұқият болу керек.
Демікпенің еміне аллергиялық қабыну
медиаторларын тежейтін дәрілер, яғни
антигистаминдер (димедрол, пипольфен, супрастин, тавегил, фенкарол және т.б.) жатады.
Олар Н
1
-рецепторларын блокадалайды, Н
1
рецепторлары арқылы гистамин тегіс еттерге.
Бірақ, бұл барлық уақытта клиникалық нәтиже бермейді, себебі, демікпенің клиникалық
көрінісінің дамуына басқа да биологиялық активті субстанциялар қатысады.
Достарыңызбен бөлісу: