«Жындар мен адамзатты тек қана мағаг құлшылық етулері үшін жараттым» (Зәрият, 56) деу арқылы өмірге келудегі мақсатымыздың не екенін білдіруде.
Ал мына бір хадис, өмірде біз үшін нелердің мақсат, нелердің қосымша екенің ап-айқын көрсетуде. «Өлген адамға қабірге дейін үш нәрсе еріп барады. Бала-шағасы, мал-дүниесі және амалы. Бұлардан екеуі қайтып, біреуі қалады. Бала-шағасы, мал-дүниесі қайтып, амалы өзімен бірге қалады».(муттафақ алейһ).
Бұл хадистен өмірде мән беруіміз керек болған нәрселер, амалдарымыз болғандығын яғни әрбір іс-әрекетіміз Алланың қалауына сай болып-болмағандығын қадағалай отырып әрекет жасау - өмірдегі мақсатымыз екенін түсінеміз. Ал бала-шағалы болып, мал-дүние жинау - өмірдің қосымшаларынан болып табылатыңдығын білеміз.
Әрине бұл жерде бала-шаға, мал-дүние мән берілмейтін маңызсыз нәрселер деп айтылмайды. Керісінше өмірде жасауымыз үшін өте маңызды дүниелер болып табылады. Бірақ, бұлар қанша маңызды болса да, өмірдегі мақсатымыз бола алмайды. Өйткені, біз өмірге бала-шағалы болып, дүние жинау үшін келген жоқпыз. Бұл мәселе мынаған ұқсайды: тамақ, біз үшін өмірде өте маңызды, әрі өміріміз оған тәуелді болса да, бәрібір өмірге келудегі мақсатымыз ол емес. Өйткені біз өмірге тамақ жеу үшін келген жоқпыз...
Ал енді мақсаттарымызды айқындап, атап айтар болсақ, олар мыналар болып табылады екен:
